Mijn dagelijkse foto of project

Wat wil ik? Fotograferen en schrijven!
Een tijdje deed ik dit met veel plezier op de website van mijn werkgever maar hiervoor was helaas geen vacatureruimte. Toen besloot ik dan maar een eigen blog te beginnen. Gewoon voor mijn lol.

Een tijdje heb ik door FMSphotoaday dagelijks foto's geplaatst. De Australische Chantelle Ellen plaatst elke maand een lijstje op internet, met opdrachten voor elke dag. Op een gegeven moment lukte me dat niet meer. Nu plaats ik gewoon foto's, wanneer het zo uitkomt. Over het algemeen gemaakt met de mobiele telefoon, want dat gaat sneller.

Daarnaast vul ik aan met kaarten, die ik stuur of ontvang via Postcrossing, een ansichtkaarten-uitwisseling met mensen over de hele wereld. Op mijn twee andere blogs schrijf ik over mijn leven en het lezen van boeken.

Alle foto's op het blog zijn van mij, tenzij anders vermeldt. Niet zomaar door anderen te gebruiken dus!


dinsdag 22 december 2015

Week 48, de samenvatting


Ik maakte wel foto's, maar plaatste ze niet hier. Daarom nu een samenvatting. Nee, het is niet de hele week, ergens stopte het ook op facebook. Waarschijnlijk doordat ik met m'n man een weekendje weg ging. Ik werd afgeleid, zeg maar.

 
14 december, tijd om kerstkaarten te schrijven


Time

15 december: een accessoire dat ik aan elke tas heb hangen, voor elke tas wel een verschillende. 

accessory

16 december: Milo, de knuffelhond

Cuddly
 17 december: geel op m'n bureau, dat ik die dag opruimde ook nog. De laatste werkdag van het jaar.
Yellow

vrijdag 11 december 2015

Free Choice

Sommige mensen zien het nog als een keuze, maar dat is het niet. Je wordt geboren als homo, lesbienne, biseksueel of transgender. Helaas moeten deze mensen zich er soms nog voor verantwoorden, dat ze voor hun voorkeur uitkomen.

Vandaag is het Paarse Vrijdag, een dag waarop scholieren in paarse kleren naar school gaan om te laten zien dat ze vinden dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn, ongeacht seksuele voorkeur. Dit onderwerp staat erg dicht bij mijn dochter, een trotse lesbienne, daarom vroeg zij een actiepakket aan bij de gay-straightalliance. Zodoende loop ik al 2 weken met een paars bandje om en heb ik vandaag bewust paarse kleren aan, al ben ik dan geen scholier. 

En natuurlijk moet de foto van vandaag dan ook in het teken van deze dag staan, net als 2 jaar terug. Vorig jaar heb ik op de bewuste vrijdag geen foto gemaakt, kennelijk, maar heb ik er aandacht aan besteed toen de kleur paars de opdracht was. Ook daar had mijn dochter een hand in. Eerlijk is eerlijk.

Purple Friday

Ondertussen is het natuurlijk jammer dat een vrijdag als dit nodig is. Hopelijk gaat het initiatief ooit aan het eigen succes ten onder, overbodig geworden vanwege acceptatie.


donderdag 10 december 2015

Toy

Speelgoed. Eigenlijk kwam gelijk een oude versleten rammelaar in gedachte, maar ik zou niet weten waar die is. Misschien alvast gaan zoeken voor de volgende keer dat deze opdracht er is. Toen maar in mijn giraffe-verzameling gedoken. Speelgoed genoeg. 

Deze vond  ik vroeger altijd zo bijzonder; je drukt op de bodem en het beestje zakt in. Je laat los en hij staat weer overeind. Inmiddels weet ik hoe het werkt, maar nog steeds kan ik me er enige tijd mee bezig houden. Op een bepaalde manier laten buigen, naar links of rechts laten zakken.. mogelijkheden te over. 

Aan een aantal van deze giraffes, gekregen in mijn volwassen leven, hangt ook alweer een herinnering. 

Giraffe Toy
 


woensdag 9 december 2015

Family

In mei hadden we een familiefeest van mijn schoonfamilie. Hierbij werd ook een playbackshow gehouden, zoals wel vaker. Mijn man, dochter, zoon en een neef traden op als Kiss! Ik had graag meegedaan, maar ben nogal allergisch, dus wilde die make up niet op. Zo kon ik gelukkig wél de plaatjes schieten.

Kiss family

maandag 7 december 2015

Landscape

Ik wilde vandaag een blog schrijven over doorzettingsvermogen en een 365-dagenproject. En dat dat niet altijd lukt, zelfs niet met een opdracht per dag. Of misschien juist niet. Dus zou ik vanaf vandaag gewoon af en toe een foto plaatsen en op 1 januari, de dag der goede voornemens, weer beginnen. Weer écht beginnen, zoals je je dan vaak voorneemt.

Wat wil  nou het geval? Voor vandaag wilde deze foto delen van een zwerm kraaien, kauwen en roeken in bomen vlakbij mijn werk. Deze zwerm komt elke morgen met zonsopgang aanvliegen over het meer, zoals op deze foto te zien is. Vervolgens zitten ze dus een tijdje in deze bomen.



Bomen vol met kraaien, kauwen en roeken in Kardinge

Als de zon al op is, wanneer ik naar mijn werk ga, ziet het strandje zwart van deze vogels. Daar kan ik dan echt goed zien dat het om meerdere soorten zwarte vogels gaat. Wel bijzonder vind ik, dat ze zo gezamenlijk optrekken. Waar ze zich de rest van de dag vermaken zou ik niet weten.

Maar deze foto past dus heel goed bij de dagopdracht van vandaag. Dit landschap heb ik ook al diverse keren voor een opdracht gebruikt, omdat ik er zo van kan genieten.

Aangezien ik dus goed begon, hier ook maar de rest van de foto-opdrachten van deze week. Week 50 al! Ik kan er maar beter weer aan wennen, een foto per dag. Voordat ik het weet is het 1 januari.

Week 50

woensdag 2 december 2015

Pastel

Bij deze foto-opdracht heb ik gelijk de neiging om mijn pastelkrijt uit de kast te halen, maar dat deed ik al eerder. Daarom zocht ik vandaag andere onderwerpen.

Gelukkig zitten we in de Sinterklaasperiode. Hoewel kinderproducten vaak felle kleuren hebben, heeft het snoep dat niet altijd. Bij de koffieochtend (ik drink elke woensdagmorgen koffie in het buurtcentrum naasta de basisschool, waar mijn kinderen ooit op zaten) nam één van de andere koffiedrinksters pepernotenmix mee. Mét schuimpjes! Pas toen ze bijna op waren, dacht ik aan de opdracht. Gelukkig zat er nog één gekleurd schuimpje bij. De belichting is altijd wat lastig met telefoon binnen.

Pastel candy

In dezelfde ruimte zijn ook ineens allerlei handgemaakte artikelen te koop. Geen idee wie het maakt, maar er staan dus pastel kerstboompjes. Wel grappig. 

Pastel kerstboom

dinsdag 1 december 2015

Community

1 december, een goed moment voor goede voornemens. Een goed moment om ergens mee te beginnen of een startpunt om iets opnieuw op te pakken. Ik ga er weer voor, mijn foto per dag. Zo houd ik gelijk het blog weer wat actiever.

Community is het vandaag. Vond ik gelijk een lastige. Gelukkig vond ik op het werk deze tolletjes. Ze komen uit de chips en blijken al weken op tafel te liggen. Nadat ik helemaal opgetogen "MINIONSSS" riep, werd me gelijk gezegd dat ik ze wel mocht hebben. Jippie!

Minions dus, mijn aanvulling op de al bestaande community thuis

Minions

Gelijk de opdrachten maar voor de rest van de week. Eigenlijk hoop ik wel dat Chantelle volgend jaar weer maandlijstjes maakt. Volgens mij was dat makkelijker. 


dinsdag 24 november 2015

Gecertificeerd

Een jaar terug schreef ik erover: ik mocht een cursus gaan volgen. Ik koos voor het schrijven van Columns en Blogs. Twee weken later volgde de eerste les. Een nieuwe pagina, heel spannend.

Vorige week woensdag, ruim een jaar later, sloot ik de cursus af. Het was een fijne cursus, maar zeker in het begin niet wat ik verwachtte. Zo gingen de eerste vier modules wel over schrijven, maar niet over columns en/of blogs. Meer over schrijven in het algemeen en fictie in het bijzonder. Dat was nieuw, dat was anders. Dat is ook niet wat ik ambieer, weet ik nu, hoewel ik wél leuke dingen heb geschreven waar ik misschien nog eens wat mee wil doen. Als ik echt niet weet wat, gooi ik ze op dit blog.

Een wijsheid van Godfried Bomans kwam regelmatig langs: 'schrijven is schrappen'. In de eerste opzet overschreed ik namelijk met grote regelmaat het maximaal toegestane aantal woorden. Dan kijk je kritisch wat weg kan en hoe er ook geformuleerd kan worden. Iets wat je met eigen werk en blog eigenlijk nooit doet.

De laatste twee modules gingen alleen maar over columns en blogs.  Hier, op deze pagina, is er verder weinig van de cursus terug te vinden. Ik startte een aparte blog over leven met pijn. Want dat doe ik op dagelijkse basis. Het voelde eng en raar en kwetsbaar om dat met de wereld te delen, want meestal wil ik het er niet over hebben. Laat mij maar schuiven, mijn ding doen, en dat dat niet altijd even makkelijk gaat, is mijn probleem. Het schrijven hierover bleek minder moeilijk dan gedacht. Het is niet altijd kommer en kwel, gelukkig. Inmiddels gaat het ook over wat mij opvalt in de media op het gebied van gezondheid en hoe zich dat verhoudt tot mijn leven en de pijn.

Maar nu ben ik dus klaar. Gecertificeerd Columniste en Blogster. Het voelt raar. Leeg ook, want ineens hoef ik niets meer. Schrijf ik nu anders, leuker of beter dan een jaar terug? Ik zie het zelf niet. Natuurlijk ben ik voor een blog als dit wat kritischer (en ik kan gevoelsmatig de toon niet treffen) Het gaat ook makkelijker  wanneer een onderwerp mij pakt of raakt. Heel anders dan wanneer ik 'weer eens wat moet', maar ik ben wel op mezelf aangewezen voor deadlines, onderwerpen en maximaal aantal woorden. Gelukkig is de fotografie er nog, wat ik hier blijf publiceren. En misschien dat ik ooit de blogs samenvoeg.

Ondertussen ben ik aan het kijken wat ik volgend jaar voor cursus kan gaan doen, want weer leren voelde erg goed.

donderdag 19 november 2015

Fauna

Deze kever vond ik tijdens de vakantie in Portugal. Dood, gelukkig. Verder heb ik er niet teveel bij stilgestaan dat er dus ook levende exemplaren rond zullen lopen daar: neushoornkever.

Neushoornkever

woensdag 18 november 2015

Flora

Ooit, heel lang geleden, begon ik samen met een vriendin aan de Rijks Hogere Tuinbouwschool in Utrecht. Hiervoor hadden wij de "Flora van Nederland" nodig, om planten te kunnen determineren, aan de hand van aantal blaadjes, stampers en vele eigenschappen meer. Ik herinner me nog goed dat ik een plantje determineerde en bij hondsdraf uitkwam. Nou wist ik hoe hondsdraf eruit zag en ik wist zeker dat dat niet dit plantje was. Erg goed bleek ik er dus niet in te zijn.

Het boek heb ik nog steeds en daar moest ik gelijk aan denken. Eigenlijk is dit niet mijn boek, die heeft bovengenoemde vriendin. Ik heb die van haar. Foutje bij de verhuizing, maar dat vonden we zo grappig, dat we het maar zo hebben gelaten.

Flora

dinsdag 17 november 2015

Triangle

Ik kon vandaag echt geen driehoeken vinden en zat te denken aan halve vierkanten om er toch nog wat van te maken. Toen merkte een vriendin op facebook op, dat het vandaag Licor Cuarante Y Tres, oftewel Licor 43, dag is. Want: 17 + 11 + 15 = 43.

Wel grappig, natuurlijk, en toevallig had ik ook nog een driehoekig likeurglas. Eigenlijk een champagneglas, denk ik, maar het ís een driehoek.

Licor Cuarante Y Tres

maandag 16 november 2015

Bottle

Om een beetje in de sfeer van gisteren te blijven: een liefdesdrankje. Zowel Dwaaloog als dit flesje zijn van mijn dochter.

Lovepotion

zondag 15 november 2015

Flying

Rotweer vandaag. Lekker binnen gebleven, maar wat vliegt er dan? Nou, Alastor "Dwaaloog" Dolleman, uiteraard.

Dwaaloog Dolleman
 
 
Tevens hierbij de opdrachten van de komende week
 
 

zaterdag 14 november 2015

One word: Peace!

Gisterenavond nog had ik allemaal plannen voor het woord, dat ik inderdaad gisteren had moeten fotograferen. Ik was gisteren 'lost for words', de inspiratie kwam pas laat. Vandaag, bijzonder genoeg met de opdracht 'Peace', had ik alleen dát woord in gedachten. Of, eigenlijk twee: Love and Peace.

Liefde en Vrede. Ik kan er niet bij dat er mensen zijn, die er anders over denken. Mensen, die denken dat met geweld hun vrede te bereiken is. Hun vrede, die in onze ogen zeker geen vrede is, omdat  binnen hun gelederen geweld en onderdrukking normaal is. Dat is niet mijn vrede.

Denkend aan vrede en de verschrikkingen in Parijs, maakte ik deze foto.

Peace

donderdag 12 november 2015

Curly

Bij de opdracht 'krullerig' denk ik gelijk aan mijn haar. Een foto zoals de profielfoto van dit blog, bijvoorbeeld. Overigens best een lastig beeld om te maken.

red ribbonMaar toen liep ik met de hond in het park en zag dit verpakkingslint in de boom hangen. Een mooi contrast, vraag me af waarom het er hing. Een speurtocht? Of een vergissing?

Ook deze foto was lastig te maken. Het waaide een beetje en zo'n lint is natuurlijk een makkelijke prooi voor een windvlaag. Bovendien had ik (weer eens) alleen mijn telefoon bij me. Terwijl ik moeizaam, bijna op de tenen staand, bezig was met het focussen van het beeld, een beetje slingerend met de wind mee, trok de hond ongeduldig aan zijn riem.

Dat dit nog gelukt is, mag misschien wel een unicum genoemd worden.

woensdag 11 november 2015

Blank

Ik zag ze overal op internet en het leek me geweldig: een kleurboek voor volwassen.

Ik had al een kleurboekje met mandala's en daar kleurde ik af en toe in, maar ik wilde wel wat anders. Dus ik ging op zoek in boekhandels. Er waren een paar en 'de Geheime Tuin' trok me wel aan. Toch..., zou ik er wel wat mee doen? Ik twijfelde, dus verliet de winkel zonder deze aankoop. (wel een ander boek en vást wat kaartjes)

Thuis bleef het kriebelen, ik keerde terug en kocht het boek. We zouden met vakantie gaan en kleuren zou daar een leuke bezigheid zijn. Dit is ruim 2 jaar terug. Ik heb welgeteld één keer gekleurd. De rest van het boek is nog blank.

Kleurboek voor Volwassenen 'de geheime tuin'

dinsdag 10 november 2015

Golden

Met de opdracht van gisteren, distraction, wist ik niet wat te doen. Misschien werd ik wel teveel afgeleid. (haha, slechte grap) Vandaag bleef ik rondkijken en vond de kikker. Met kroon!

Cutie!

Frog with Golden crown

zondag 8 november 2015

Wooden

Sja, waar denk ik dan gelijk aan? Wooden shoes. Mijn eigen klompen, die ik altijd gebruikte in de tuin. Helaas heb ik ze in de tuin laten staan en weer en wind deden hun werk.

Toen ik 9 jaar was, kreeg ik mijn eerste klompen van een vriendinnetje, die er zelf heel veel op liep. Geweldig vond ik dat, hoewel erop lopen in het begin nogal pijnlijk was. In later jaren kocht ik graag klompen bij een echte klompenmaker, die ze gelijk kon aanpassen aan het verschil in grootte van mijn voeten.

Maar, het nare van klompen is dat je erop moet blijven lopen. Doe je dat niet, dan zullen ze de eerste tijd je wreef mishandelen. Voor spitten in de harde Groningse klei zijn ze ideaal.

Klompen
 
 
En dan hier nog de opdrachten voor komende week. Ik vind ze lastig, moet ik zeggen.
 


zaterdag 7 november 2015

Quote

Deze quote vond ik wel mooi. Ik heb wel even moeten zoeken, had vele ideeën, maar geen plaatje erbij. Deze kraanvogel is gemaakt door m'n dochter. Ze heeft stapels op haar kamer. Een lerares van haar maakte er vele, ter nagedachtenis aan de overledenen van de MH17.


Origami Kraanvogel

vrijdag 6 november 2015

Face - gezicht

Gisteren passeerde ik haar voor het eerst in het echt: Vrouw Wichers. Ze staat in de H.L. Wicherstraat en bewoners zijn dol op haar. Ik ook! Ik had al vaker afbeeldingen van haar gezien en was altijd enthousiast. Er straalt kracht van haar uit en toch is ze lieflijk in haar bloemetjesjurk. Ze is niet modieus slank, maar wel mooi. Ze heeft geen gezicht, waardoor ze mooi past bij de opdracht van vandaag. Een gezichtloze sterke vrouw, in een herkenbare houding.

Zoals eerder deze week moet ik er weer bij noemen, dat ik helaas mijn fototoestel niet bij me had, maar gelukkig was het mooi weer. Dan voldoet mijn telefoon op zich ook wel. Een beetje bewerking in Picasa, vooral bijsnijden en wat belichting, doet dan de rest.

Vrouw Wichers
Vrouw Wichers in de H.L. Wicherstraat
Voordat ik eraan dacht dit beeld te gebruiken, had ik nog een paar vrolijke gezichten op mijn werk gefotografeerd. Ja, weer met de mobiel. Wat zijn ze leuk he.



Met de opdracht van gisteren '6 uur' kon ik niet zoveel. Ik heb altijd wat last met foto's van tijdstippen.

woensdag 4 november 2015

Childhood - kindertijd

Een onderwerp dat mijn hoofd goed op gang bracht: wat ga ik doen? In gedachte ging ik door mijn huis: heb ik nog ergens een speelgoedje staan uit mijn verre kindertijd, dat mooi fotograferen is? En kan ik daar makkelijk bij? Of neem ik een foto uit mijn kindertijd, zelf gemaakt uiteraard. Op mijn 8e verjaardag kreeg ik mijn eerste fototoestel en hoewel we toen lang zoveel foto's niet maakten als nu, heb ik toch een leuke collectie.

Ondertussen was ik druk met andere zaken, dus de foto raakte een beetje in het gedrang. Het werd een moetje. Totdat ik langs deze kast liep. Boeken uit mijn kindertijd én die van mijn moeder. Een aantal van die boeken lazen mijn kinderen ook nog: Enid Blyton 'natuurlijk' zou ik bijna zeggen. Het leuke van die boekjes is, dat ze internationaal aanspreken.

Snel maakte ik met mijn telefoon een foto. Hij verdient geen schoonheidsprijs, maar het is wél een substancieel onderdeel van mijn kindertijd geweest. Het is niet goed te zien is, maar een aantal zijn redelijk kapot gelezen.

Kinderboeken Enid Blyton

dinsdag 3 november 2015

Cutlery

Cutlery, een mooi woord voor bestek in het Engels. Ik gebruik eigenlijk altijd 'utensils' dus ik moest deze even opzoeken. Waar staat het precies voor?

Cutlery staat ook voor 'snijwerktuig' en ik dacht gelijk aan dit apparaat: een opklapbare guts van mijn opa. Ik heb hem deze nooit zien gebruiken, maar als ik het zie, zie ik zo opa's enorme kelder voor me met zijn werkbank. Je kwam in de kelder door de onderkant van de trap op te klappen. Als kind vond ik dat al bijzonder.



Dit is het hele apparaat.

Contrast

Gisteren plaatste ik hier een foto van mist. Vandaag trok deze mist in de middag ineens op. Ik besloot op dezelfde plek nog een foto te maken, voor het contrast.

maandag 2 november 2015

Mist

Lord Voldemort is (weer) herrezen, Dementors bewegen zich (weer) vrij rond, er hangt wekenlang een dichte mist, wat zorgt voor een akelige, bijna griezelige, bedompte sfeer.

Ja, ik ben weer aan het lezen in Harry Potter en het weer past zich daar uitstekend bij aan. Tenminste, bij het deel waar ik op dit moment ben: Harry Potter en de Halfbloed Prins. Normaliter heb ik het gevoel dat het buiten hetzelfde weer is als in het boek, dat ik op dat moment lees, ook al is dat niet het geval. Zo wilde ik wel eens met warm weer binnen gaan zitten met een deken over, omdat het in mijn boek sneeuwde. Nu is het eventjes gewoon waarheid.

Mist duurt meestal niet zo lang, maar het weer in het boek verandert nog sneller. Ik sla pagina's om en voor ik het weet is het midwinter. In het Engeland van Harry sneeuwt het. Daar zijn wij nog niet aan toe. Na een week van mist kunnen wij ons verheugen op nog 2 wazige dagen, aldus weeronline. Op woensdag krijgen we eindelijk weer zon.

Mist


Vandaag besloot ik weer te beginnen met een foto per dag. 'Flat' is de opdracht. Plat, zoals ons land. Door de mist is dat niet zo goed te zien. Verre uitzichten verworden ineens tot een kleine wereld. Een wereld waarin geluiden dichterbij klinken en geuren zich aan je opdringen. Je weet dat er nog een hele wereld achter de laaghangende bewolking is, maar nu is alles dichtbij. Hoewel ik liever zon zie, levert het wel mooie plaatjes op.  Gelukkig is deze mist een natuurverschijnsel en geen bijproducten enge, ziel-etende monsters.

De opdrachten voor de rest van de week? Dit zijn ze.

vrijdag 30 oktober 2015

Herfsttaferelen

Ik zeg altijd dat ik de herfst niets aan vind. Eigenlijk is dat een leugen. Kou, regen en wind kunnen me gestolen worden, en daar is er in deze tijd van het jaar veel van. Maar laten we eerlijk zijn: in de lente ook. (helaas)

De roodgele bomen, met hier en daar een roestbruin exemplaar, de geur van .. ja van wat, daar kan ik enorm van genieten. Bovendien ben ik gek op beukennootjes en tamme kastanjes. Helaas heb ik die eerste dit jaar niet gehad, maar tot mijn vreugde vond ik vorige week (eindelijk) een tamme kastanjeboom in de wijk.

Tamme Kastanje
 Helaas was nog slechts één eetbare noot over, toen ik erachter kwam dat ik dagelijks langs deze boom fiets. Aan de lege hulzen in de boom zelf was te zien, dat ik een heleboel gemist had. Volgend jaar beter! Nu ben ik op de hoogte. Bovendien heeft inmiddels mijn lobbyen voor deze eetbare vrucht kennelijk gewerkt; op diverse plekken in de wijk zullen bij herplant van bomen ook tamme kastanjes worden geplaatst. (Jippie!)
Tamme Kastanje

Verder genieten
Zojuist was ik even op pad met de hond, dom genoeg vergeten het fototoestel mee te nemen, dus maar foto's gemaakt met de telefoon.

Het echte werk, door de wijk heenlopen, is altijd beter, maar dit geeft wel een impressie: verkleurde bladeren in de bomen en op de grond. Op sommige plekken, zoals op de eerste foto, lijkt het wel of de boom al zijn blad in één keer spontaan laat vallen. De ene dag geniet je nog van de herfstkleuren boven je hoofd, de volgende dag loop je over een veelkleurig tapijt.

Zo wandelend in het zonnetje zou je bijna vergeten dat je vingers langzaam afkoelen, vanaf de vingertoppen. Daar kom ik dan thuis weer achter, wanneer ik mijn handen dankbaar om een beker thee vouw.

Herfstbeeld Beijum
 
 
Herfstbeeld Beijum


Herfstbeeld Beijum

vrijdag 23 oktober 2015

Wat zoek en vind je op het internet

Soms heb je dat zo, je hebt het ergens over met huisgenoten, vrienden of collega's en je weet het nét niet meer. Hoe heet die persoon ook alweer, waar staat dat gebouw nou precies en wat gebruik je daar ook alweer voor. De echte levensvragen, zeg maar.

Gelukkig hebben we tegenwoordig internet. Vroeger, ja vroeger, toen moest je echt gráven in je geheugen, iemand bellen die een encyclopedie in de kast had staan of accepteren dat jullie er gewoon niet uitkwamen. Soms resulteerde dat dan in middernachtelijke telefoontjes met een triomfantelijke 'Ik weet het!!!!' (Ja, echt met 5 uitroeptekens. Eigenlijk ook nog in hoofdletters, maar het was gisteren al capslockday, ik wil niet overdrijven of overkomen alsof ik achterloop)

Het bijzondere van internet is misschien niet eens wat je er allemaal op opzoekt, maar dat eerder iemand het antwoord al plaatste. Zo konden een collega en ik vandaag niet op de 3 Utrechtse straten van het Monopolyspel komen. Triviale kennis, ons even ontschoten. Kan gebeuren. We wisten Vreeburg en Neude, maar wélke was er nog meer?

MonopolyNaar huis bellen, waar iemand het spel voor je uit de kast vist en het bord even bekijkt hoeft dus niet meer. Met de zoekopdracht [Monopoly straten] krijg ik binnen 0,44 seconden ongeveer 27.800 resultaten. Zevenentwintigduizend achthonderd Nederlandse hits op een straatvraag.

Onze originele vraag, wat is de derde straat in Utrecht (Biltstraat), is met de eerste hit al opgelost. Maar veel hits geven antwoord op vragen, die ik nog niet eens had. Hoe komt het Nederlandse monopoly bijvoorbeeld aan de straatnamen?  Hoe zien deze straten er in het echt uit? Welke alternatieven zijn er voor het monopoly en de straten in omloop?

Deze vragen roepen weer nieuwe vragen bij mij op: Is er echt iemand geweest, die een rondje Nederland maakte om alle straten op te zoeken en te fotograferen? Is er een beste techniek om het spel te winnen? Maar vooral: Wie zet al die informatie op internet?

Ik klik een aantal links aan en zie dat er veel voortgeborduurd wordt. Zo is er een Historisch Overzicht Nederlandse Gezelschapspellen (HONGS), waarop een bericht staat over de herkomst van de monopoly straatnamen. (leuk verhaal) Meerdere mensen bloggen hier vervolgens over (hee.. ik nu ook!) Degene die zich afvroeg hoe de straten er in het echt uitzien, heeft google streetview als uitgangspunt genomen. (terwijl op wikipedia gewoon een link naar elke straat staat) Dan is er nog een aantal sites over alternatieve monopolyspellen, zoals Europa- en wereldedities, waar Nederland een plaatsje op veroverde. Dit is geplaatst door de spellenmaker en vervolgens door diverse media.

Monopoly Grote Markt
Ansichtkaart, leuk he!
Erg leuk vond ik het een speciale Groningeneditie te vinden, waarvan de opbrengst gaat naar het Beatrix Kinderziekenhuis. Het spel werd op 16 februari gelanceerd, aldus de Groningen Internet Courant. Echt duidelijk vind ik de website van het spel niet, helaas. Opvallend detail is dat onder "de laatste tweet" staat dat deze op 1 januari 1970 geplaatst is of zou worden. Ik zie geen tekst van deze tweet. Misschien staat het op een memo, dat ergens in een stoffig archief ligt en dus nog niet op internet geplaatst is.

Maar goed, dat internet dus. Een vergaarbak van kennis, weetjes en feiten. Zit je daar nu wel of niet op te wachten? Mijn hoofd zit al zo bomvol gegevens, waar ik nooit wat mee doe. Misschien mag ik dat nu allemaal loslaten. Het staat toch op internet, waarom nog onthouden? Een reden kan zijn dat je in je eigen hoofd minder snel afdwaalt dan op internet. Of, aannemelijker, in mijn eigen hoofd ben ik de oorspronkelijke vraag al snel weer vergeten. 1 vraag stellen op internet roept zoveel nieuwe vragen en informatie op, dat ik er zo een uur mee bezig ben. Een uur, waarin ik het spel had kunnen spelen. Een uur, waarin ik zelf het antwoord misschien ook wel gevonden had, als ik de vraag op zich niet achter me had gelaten. In elk geval had ik makkelijk iemand kunnen bellen voor het antwoord. Had ik misschien een uur met een oude bekende aan de telefoon gezeten.

Ik ben er nog niet uit. Het internet. Ik mis het al snel, wanneer het niet voorhanden is. Ik merk dat ik vaak 'even' iets op wil zoeken. Wilde ik vroeger ook al zoveel weten? Natuurlijk is het een heerlijk tijdverdrijf. Ik schrijf  er een blog! Ik ontmoet er mensen. Verdoe er mijn tijd....

Wat is het internet, een lust of een last?


(inmiddels vraag ik me ook af hoe het spel aan die bijzondere pionnen komt, maar ik durf niet te googlen)

Hoe komt het Nederlandse spel aan zijn straatnamen

maandag 12 oktober 2015

Rustig op het blog?



Het is niet dat ik niet blog, het is meer dat ik hier niet blog.

Gelukkig is het blog niet volledig stil, af en toe wil ik toch wat kwijt, maar fotograferen doe ik even niet. Waarom? Geen idee. Deze maand is het weer alfabetmaand bij de foto per dag en dat vind ik meestal juist leuk, maar het zit er kennelijk niet in. Het begon ermee dat de inspiratie stopte, al voor het alfabet, en toen was ik uit de 'flow', zeg maar. Nu heb ik af en toe wel een ingeving, maar heb geen zin er een foto per week van te maken (hoewel het misschien een idee is daar een fotogroep van te zoeken) En halverwege het alfabet invallen, voelt ook wat raar, dus deze maand geen fms foto's van mij. Ik geniet nog wel op facebook van de andere foto's. Veel niet-Engelstaligen gebruiken het alfabet om de rest deelgenoot te maken van woorden en gebruiken in hun moedertaal. Zo zie ik ineens heel veel Nederland(s) voorbij komen, maar ook Frans en Spaans.

Ondertussen blog ik er lustig op los op mijn andere blog, aangemaakt voor de cursus. Dat gaat goed, gelukkig. Nog maar 4 weken en we zijn klaar. Dan zit er ruim een jaar op. Een jaar waarin we begonnen met algemene schrijftechnieken, vooral toegespitst op fictie, en ons nu specialiseren in het schrijven van Columns en Blogs. Eigenlijk hoef ik alleen mijn evaluatie nog maar te schrijven. Stiekem zit ik alweer te denken over een volgende cursus. Iets waarmee ik op het/dit blog verder kan. Daarnaast vraag ik me af wat ik met het andere blog ga doen. Voeg ik het samen met dit blog, houd ik het apart of stop ik er gewoon weer mee, omdat het te persoonlijk is?

Daar denk ik dus nog even over na. Zo'n beslissing hoeft natuurlijk niet nu al gemaakt. Zolang ik beide blogs maar een beetje actief houd, kunnen ze ook rustig naast elkaar bestaan. Fotograferen komt vanzelf weer en dan komt in elk geval hier wel weer een verhaaltje.


donderdag 8 oktober 2015

Kanker: wat doe jij?




Cancer sucksSinds jaar en dag is oktober de maand, waarin aandacht gevraagd wordt voor borstkanker. Tot enkele jaren terug zag je bekende vrouwen in reclamespotjes op tv, er waren activiteiten in het land en er was een tijdschrift 'Pink Ribbon'. Alles om aandacht te vragen voor deze vorm van kanker en wat je er als vrouw aan kunt doen, zoals regelmatig je borsten controleren. (dit jaar is me nog geen campagne opgevallen)

Sinds hyves en facebook vormden vrouwen ineens een soort geheim genootschap. Onderling sturen ze elkaar berichten, waarin ze oproepen tot een ludieke status. Ik herinner me als eerste de kleur van je BH, wat nog enigszins met borsten te maken heeft. Dit jaar kun je een hartje plaatsen of het aantal tatoeages dat je hebt met daarachter 'en ik ben er trots op'. Inmiddels doen er ook het hele jaar 'spelletjes' de ronde, met daarin bizarre zinnetjes als 'ik ga 3 maanden naar de Noordpool' of erger (als je ze liked, krijg je een lijstje met zinnen, waar je uit moet kiezen om deze zelf te plaatsen). Het rare is dat je aan anderen niet mag vertellen, waarom je deze specifieke status hebt. Zo vraag je wel aandacht voor de status, maar niet voor kanker, naar mijn idee. Ondertussen houdt men de mythe in stand, dat borstkanker alleen voor vrouwen is. Dit is helaas niet het geval.

Voor kanker in het algemeen zie je het hele jaar door verzoeken op facebook, om bepaalde plaatjes te delen als je tegen kanker bent. Ik deel deze nooit, maar lieve mensen, ik ben wél tégen kanker. Sterker nog, ik kan me niet voorstellen dat je iemand kunt vinden die vóór kanker is. Waarom zoiets wat vanzelf spreekt nog benadrukken?

Ondertussen veranderen momenteel diverse facebookvrienden in stripfiguren. Hiermee wordt aandacht gevraagd voor kinderkanker. Dat wordt wel verteld, geen mysterie daar.

Maar helpt dit ook tegen kanker? Stel dat 100% van je facebookvrienden het plaatje met 'ik ben tegen kanker' deelt, helpt dit kanker de wereld uit? Worden de kankercellen bang en verdwijnen? Was het maar zo eenvoudig. 

Wat helpt nou écht tegen kanker? Voor jezelf helpt gezond leven. Op de site van het KWF staan tips, maar wees niet verbaasd als een aantal van deze punten botsen met tips van de hart-, MDL- en hersenstichting. Gezond leven is zo makkelijk nog niet. Zoek de overeenkomsten, zou ik zeggen.

Daarnaast helpt onderzoek. Onderzoek naar de oorzaak van kanker en medicijnen om het te bestrijden. Dit sponsor je niet met een opvallende status of een leuke profielfoto met Idefix erop. Dit sponsor je door een (kleine) donatie op rekening van het KWF of KIKA

En mocht het je volgende maand opvallen dat ineens meer mannen dan normaal een snor dragen, dit is in het kader van 'Movember'. Mannen vragen op deze manier gedurende de maand november aandacht voor prostaatkanker. 


(afbeeldingen heb ik van internet geplukt)

woensdag 7 oktober 2015

Postcrossing: Graag geen dubbele

Gisteren besloot ik weer eens een adres te trekken. Er waren alweer diverse blije hurray's binnen (gelukkig blij) en nieuwe postzegels waren ook binnen, dus.. welgemoed klik ik op de knop "sent postcard".

Het eerste profiel was leuk en dan kom je al snel in de verleiding voor nóg één. Net zo'n Teletubbie, zeg maar, 'Nog een keer, Nog een keer'. Dit profiel viel ietsje tegen. Op zich aardig, niet gelijk een lijst van "dit niet en dat niet" maar wel als eerste zin, in hoofdletters: "kijk eerst eens door mijn ontvangen kaarten, want ik krijg steeds dubbelen" Nou vind ik het vanzelfsprekend, dat je eerst bij de ontvangen kaarten kijkt, dus tot zover geen probleem, alleen.. de dame wil géén kaarten van je land/omgeving, maar wél olifanten en daarvan heeft ze er inmiddels meer dan 2000. Dus...

Nou heb ik momenteel helemaal geen olifantenkaarten op voorraad en ze vindt andere dieren ook goed, dus waarom dan niet die? Nou, in totaal heeft ze 5420 kaarten ontvangen, dus ook zo'n 3000 kaarten van ándere dieren dan olifanten. (voor de rekenaars onder ons: ze heeft wel kaartjes gekregen van stadsgezichten, ik weet niet hoeveel) Het voordeel van kaarten van de omgeving is dat je met zo'n grootverzender zoekt op je eigen land en je weet al aardig wat ze gekregen hebben, maar de meeste dierenkaartjes zijn internationaal.

En nou twijfel ik. Tijdens mijn vele en diverse dierentuinbezoeken heb ik vaak de olifanten gefotografeerd. Er zitten een paar leuke exemplaren tussen, zo vind ik zelf,  dus daar kan best een kaartje van gedrukt worden. Alleen.. zelf heb ik alleen dun papier en bij een bedrijf heb je vaak een minimum van 10 stuks. Tien olifantenkaarten, is mijn foto echt zo leuk?

Kijk zelf:

Olifantenfamilie Dierentuin Emmen

Olifantenknuffen Dierenpark Emmen

Ja, de foto's zijn echt zo leuk, maar welke zal ik kiezen? Mijn dochter gaat voor de tweede. Laat ik maar eens naar haar luisteren.

Om het af te leren heb ik nog een paar adressen getrokken. Een minder leuk profiel uit Portugal, helaas. Hij doet alleen mee voor de postzegels, maar woont wel in Silves, waar wij ooit zo'n leuk feest meebeleefden. Twee anderen willen een kaartje van stad of omgeving en hadden leuke enthousiaste profielen. Mijn enthousiasme is nu ook weer terug. En het olifantenkaartje besteld.

maandag 21 september 2015

Postcrossing: expired

I like being a part of this society as sometimes it feels like talking to soul mates while reading the new message on the card I receive.- Dit schrijft Marina uit de Oekraïne in haar profiel. Er staat nog veel meer in. Dat ze zich nog een kind voelt, in een volwassen lichaam. Dat ze gek is op haar hond en dat ze gek is op onder andere vuurtorens, Agatha Christi en ballet.


Een jaar terug stuurde ik haar dit kaartje van flessenpost op het strand. Lezend op haar profiel heb ik nu geen idee waarom ik toen juist deze kaart uitzocht. Misschien omdat ze tussen haar favorieten 2 van dergelijke kaartjes heeft staan. Mogelijk heeft ze inmiddels haar profiel aangepast en is dé zin, waardoor ik juist voor dit kaartje koos, vervangen door een ander.

Ik ben dol op dit kaartje, daarom denk ik ook snel dat anderen het ook leuk zouden vinden. Dat is zo hoe het menselijk brein (of in elk geval dat van mij) werkt.

Als bij postcrossing een kaartje na 60 dagen niet is geregistreerd, raakt het 'expired'. Over datum. Natuurlijk kan de ontvanger het kaartje nog steeds krijgen en registreren, post duurt helaas maar al te vaak langer, maar gemiddeld doen kaartjes er minder lang over. Om nou te voorkomen dat al je kaarten zo lang onderweg zijn, en je zelf maar geen kaartjes kunt sturen, krijg je bij een expired kaartje wel weer de mogelijkheid om een adres aan te vragen. Je mag maar een beperkt aantal kaartjes onderweg hebben en zeker in het begin, wanneer het maximum 5 is, hakt zo'n kaartje dat er lang over doet erin. Je zit te wachten op een hurray, zodat je zelf een kaartje kunt ontvangen én sturen.

Wanneer een kaartje binnen een jaar niet geregistreerd wordt, is de ontvanger vaak ook al enige tijd niet actief. Zo stuurde ik een kaartje naar de Filipijnen ongeveer een dag nadat de beoogde ontvanger voor het laatst was gezien op de website. Jammer, maar zo gaat dat soms. Marina is een uur terug voor het laatst gezien, daar ligt het in dit geval niet aan. Voor haar vind ik het dus ook heel jammer, dat ze mijn kaartje niet kreeg. Een kaartje in je brievenbus blijft elke keer toch een klein feestje, vind ik. Het kan natuurlijk zijn dat ze vergeten is mijn kaartje te registreren, ligt hij ergens onderop een stapel post of achter de boekenkast. Op internet maak ik met een aantal andere postrcrossers grapjes, over wat er nog meer gebeurd kan zijn.

- de postbode verzamelt de mooiste kaartjes en stalt ze uit op zijn schoorsteenmantel
- er is in een grote loods, waar kaartjes in verdwalen
- de postbode is het kaartje verloren
- het ezeltje at de kaart op... (jaja, we weten wel dat ze overal inmiddels modern vervoer hebben)

Na een jaar verdwijnt je kaartje van de lijst 'reizende kaartjes'. Morgen is dat met deze kaart het geval. Marina zal nooit weten dat dit kaartje voor haar bestemd was en ook bij mij raakt hij in de vergetelheid. Daarom voor speciaal dit kaartje, en alle kaartjes die nog kwijt raken, een eigen blog.


zaterdag 12 september 2015

Herfst




Ik houd niet van herfst, maar wel van fotograferen en paddestoelen. Er maar het beste van maken dus. Er zullen de komende tijd nog wel meer komen, denk ik.