Mijn dagelijkse foto of project

Wat wil ik? Fotograferen en schrijven!
Een tijdje deed ik dit met veel plezier op de website van mijn werkgever maar hiervoor was helaas geen vacatureruimte. Toen besloot ik dan maar een eigen blog te beginnen. Gewoon voor mijn lol.

Een tijdje heb ik door FMSphotoaday dagelijks foto's geplaatst. De Australische Chantelle Ellen plaatst elke maand een lijstje op internet, met opdrachten voor elke dag. Op een gegeven moment lukte me dat niet meer. Nu plaats ik gewoon foto's, wanneer het zo uitkomt. Over het algemeen gemaakt met de mobiele telefoon, want dat gaat sneller.

Daarnaast vul ik aan met kaarten, die ik stuur of ontvang via Postcrossing, een ansichtkaarten-uitwisseling met mensen over de hele wereld. Op mijn twee andere blogs schrijf ik over mijn leven en het lezen van boeken.

Alle foto's op het blog zijn van mij, tenzij anders vermeldt. Niet zomaar door anderen te gebruiken dus!


donderdag 8 september 2011

Humor ligt op straat


(het lukte me afgelopen week niet om dagelijks wat te maken/posten.. mede door terugreis van vakantie.. )

donderdag 1 september 2011

Dag 24

Cortija La Zorra

Dag 23

Granada

Dag 22

Dag 21

Dag 20

Dag 19

dit plaatje zit in m'n telefoon en krijg ik niet op de laptop dus niet gepubliceerd. Deze volgt nog

Dag 18


De beste plek om een boek te lezen is in bed!


Dag 17

Dag 16

Voor deze dag kan ik niet kiezen


Dag 15

Pizza maken

Dag 14

De Agave, in het Caraïbisch gebied 'Centuryplant' genoemd, omdat hij 1x in de 100 jaar zou bloeien.

Dag 13 (zaterdag 20 augustus)

Wandeling gemaakt

woensdag 31 augustus 2011

Dag 12


Een uitzicht om mee te nemen!

Dag 11

Nieuw optrekje: voormalige paardenstal

Dag 10

Hoewel ik nog geen koe of stier gezien heb, zie je deze borden wel overal langs de weg.

Dag 9

Appartement in Vera
(16 augustus)


Dag 8


Een 365-dagen-idee is om elke dag de eerste letter van je naam op reclame of andere borden te fotograferen. In Spanje zou ik dat met mijn naam kunnen doen :-)

Dag 7


Irún

(14 augustus)

zaterdag 13 augustus 2011

Dag 6

Gisteren door drukte en nog onbekendheid/niet gewoonte (hoe zeg je dat) gewoon vergeten. Vandaag ook druk. In de Flow las ik dat het op drukke dagen goed is naar een landschap te kijken, zelfs al is het een plaatje. Dus.. uit de Flow: Monet

donderdag 11 augustus 2011

Dag 4

Goed, mijn dagelijks dingetje begint behoorlijk te lijken op een fotoblog. Wat niet erg is, want ik merk dat ik heel anders rondkijk, om dé foto van de dag te maken. Dit is eigenlijk een foto, die ik al eerder maakte, maar wel bij deze dag hoort. Want.. met mijn kinderen ging ik vandaag naar Harry Potter 7 part 2

Mooie film. Ik ben er alleen nog niet uit of het bij de films van Harry Potter een voor- of nadeel is, dat je de boeken gelezen heb.

woensdag 10 augustus 2011

Dag 3


M'n hond :-)
Door bezoek en eters geen tijd voor tekenen. Mijn ouders passen momenteel op onze hond. Zij aten dus bij ons.

dinsdag 9 augustus 2011

Dag 2

Vandaag wilde ik eigenlijk tekenen, maar dit neushoorntje staat zo gezellig in de bloempot van m'n werk

maandag 8 augustus 2011

Dag 1

Een foto van het materiaal voor m'n project

Leuk! Een nieuw project

Gisteren las ik in de nieuwe Flow (tijdschrift) een leuk idee: Het 365 dagen project. Wat houdt dat in? Een jaar lang doe je elke dag iets specifieks. Samen is dit één project.
Er staan leuke voorbeelden bij. Zo is een vrouw, die graag een gehaakt sprei wilde, op een gegeven moment begonnen met één vierkantje per dag. Het sprei is inmiddels af, ze is verder gegaan voor een volgende. Een ander had het gevoel dat haar creativiteit vastliep. Zij begon met het tekenen van een vogel per dag.

Ideeën
Bij de Flow zit een poster met 365 ideeën. Een aantal overlapt elkaar; of je nu elke dag een spin of een schildpad tekent/knutselt, het idee blijft hetzelfde. Ook zitten er voorbeelden bij, die ik al uitvoer. Dankzij de hond wandel ik al elke dag. De hond dagelijks fotograferen doe ik nog net niet, maar daar scheelt niet veel aan. Ideeën waarbij je dagelijks wat verzamelt (een steentje, blaadje, schelpje) is ook leuk, maar niet praktisch, gezien de ruimte die dat op den duur inneemt in huis.

Andere ideeën in het artikel dat ik wel leuk vond:
  • fotografeer elke dag een verkeersbord, verkeerssituatie of de eerste letter van je naam
  • maak elke dag een foto van de eerste letter van je naam op posters, uithangborden en dergelijke
  • laat elke dag ergens een ansichtkaartof een kaartje met een pakkende zin of iets anders achter op een openbare plek
  • schrijf elke dag je stemming op
  • maak elke dag een foto van je ontbijt/lunch/diner
  • fotografeer je fiets, een poppetje of iets anders elke dag op een andere plek
  • teken of fotografeer elke dag een boom
  • prik elke dag in de atlas een willekeurige bestemming en schrijf in drie regels hoe je denkt dat het er daar uitziet
  • teken elke dag je hand of een hand van je kind (dan zie je gelijk hoeveel zij/hij groeit in een jaar)
  • schilder je kleur van de dag in een verfstreek
Ik zou natuurlijk kunnen kiezen voor een nuttige dagelijkse bezigheid. Elke dag een stukje tuin wieden geeft me tijdens en na een jaar een keurige tuin met waarschijnlijk veel tuinplezier. Dagelijks de gewassen was vouwen, net zoiets. Of elke dag 5 minuten nemen om alleen maar voor me uit te staren. Volgens een ander artikel in dezelfde Flow ook heel goed voor me. Maar het moet natuurlijk wel iets zijn dat leuk is.


Uitvoering
Nou heb ik in het verleden wel vaker geprobeerd iets dergelijks te doen. Dit blog bijhouden bijvoorbeeld. Daarnaast heb ik al vaker bedacht dat ik dagelijks een tekeningetje wilde maken. Ik heb er zelfs al een boekje voor gekocht! En toen ik ongeveer 12 jaar was, heb ik een tijd lang elke dag leuke artikeltjes uit de krant geknipt (nu ook een tip). Toen ik m'n Android telefoon net had, heb ik dankbaar gebruik gemaakt van de optie "mini-dagboek" en bijna elke dag een foto gemaakt, waarbij ik kort wat schreef. Om mezelf wel te prikkelen élke dag wat te doen, maar om mezelf niet vast te leggen aan één medium heb ik nu een variatie bedacht: ik maak elke dag een foto of tekening van (bijvoorbeeld een detail van) huis, werk of onderweg. Of ik haal een leuk artikeltje uit de krant. Liefst teken/plak ik dat allemaal in dat boekje, maar nog leuker is misschien om het hier bij te houden op de blog. Als niet dagelijks, dan toch wekelijks.

Doel
Mijn doel met dit project is dubbel. Het lijkt me leuk een document te hebben, een soort dagboekje van een jaar. Daarnaast stimuleer ik tevens mijn creativiteit, waarvan ik zeg dat ik het zo leuk vind. Geen 'Jamaar' (ik heb geen inspiratie/tijd/zin) maar gewoon doen. Wel eng om ook tekeningetjes, waar ik niet zo tevreden over ben, toch te plaatsen op een openbaar blog.

Vol enthousiasme leek de datum 8-8 me ook nog een mooie startdatum. Ik heb wel wat met dubbele nummers. Maar ik vind beginnen nu al moeilijk. Kan ik de blog ook als eerstedagproduct benoemen?

(of toch niet.. zie volgend blog!)

donderdag 16 juni 2011

Mooiweer mens

Ik ben een mooiweer mens. Wanneer de zon schijnt ben ik significant vrolijker, ook al zit ik binnen. Wanneer het regent gaat m'n humeur ook vaak met sprongen omlaag, hoewel een stuk minder als ik er niet doorheen hoef te fietsen. Binnen met een boek op de bank deert de regen me niet zo, tenslotte.

Waar ik dan wél weer blij van kan worden, is het resultaat van een paar fikse regenbuien. Zo is de roos, die tegen mijn schutting aangroeit, inmiddels topzwaar van de dikke trossen met bloemen die erin zitten. Door de regen komen de knoppen met dubbele snelheid uit. Een geweldig gezicht. En zo vrolijk ook.

woensdag 1 juni 2011

Wanneer ben je een verzorgde, nette en aantrekkelijke vrouw?

Al sinds enige tijd lees ik mee op een vrouwenforum op internet. Op dit forum komt regelmatig de vraag voorbij: "hoe ziet een vrouw er netjes, verzorgd en aantrekkelijk uit". Hier komen natuurlijk diverse reacties op, waar de dames het over eens zijn is het volgende lijstje:

Een nette, verzorgde en aantrekkelijke vrouw, is een vrouw die:
  • een hakje draagt, onder nette en vlotte kleren
  • haar haren stylt
  • alle haren die niet bovenop het hoofd zitten, maar wel zichtbaar zijn, verwijdert
  • make-up gebruikt, maar weer niet te veel
Zonder gelijk in de 'ja maar'-modus te schieten, heb ik hier toch een aantal pijnpuntjes bij.

Zo kan ik sinds anderhalf jaar nog geen uur hakjes dragen, zelfs geen brave lage, zonder een paar weken last te houden van m'n voeten. M'n mooie en vrouwelijk gehakte schoenen heb ik dus in een doos opgeborgen (want stel dat) en ik loop op degelijke winterschoenen of de zo gewraakte 'gezondheidssandalen'.

Hoewel je dus 'nette en vlotte' kleren dient te dragen, zijn de dames er nog niet altijd uit wat dat dan inhoudt (en hoe moet ik het dan weten?) Zo wordt de vraag 'wel of geen legging onder een jurkje' door de verschillende fashionata's verschillend beantwoord. Een 7/8 of 3/4 broek kan meestal niet, maar wordt wel overal verkocht. Hoe kan dat? Ik vind ze trouwens vaak wel leuk.

Hoe je haren stylt, is ook best een moeilijk punt. Voor mij sowieso al, want ik ben allergisch voor stylingsproducten. Ik laat het knippen en geef dan vervolgens mijn haar de vrijheid zich te (ge)dragen zo als het wil. En dat is elke dag anders, qua krul. Maar nu blijkt dat je vanaf een bepaalde leeftijd je haar niet meer lang dient te dragen (oh?) terwijl kort haar weer 'kijk mij eens pas moeder zijn'-praktsich is. Ook niet goed dus. Dilemma!

Regelmatig scheren levert bij mijn huid problemen op, dus sorry, stoppels zijn af en toe zichtbaar. Ik heb er geen problemen mee, gelukkig. Ook van make-up krijg ik uitslag. Daarom beperk ik me tot af en toe wat lippenstift, onder het motto dat ik beter een 'kale' huid kan hebben, dan een rode eczeemhuid. Dat ziet er vast nog minder prettig uit.

Al met al nog best lastig dus jezelf netjes, verzorgd én aantrekkelijk maken en houden. Persoonlijk vind ik dat bepaalde fashionata's wel erg ver gaan in het (ver-)oordelen van andersvrouws uiterlijk. Zo kunnen ze over mijn schoenen of make-uploze gezicht oordelen, zonder het waarom hiervan te weten.
Soms heb je (ik) gewoon de keuze niet en doe je wat je kunt.

Ondertussen loop ik erbij zoals ik het zelf prettig vind, wat ik mooi vind, wat me lekker zit. Mijn kleren zijn schoon en heel en staan me leuk (vind ik zelf). Ik was me dagelijks, ga regelmatig naar de kapper (misschien soms iets te laat) en ik heb nog nooit gehoord dat ik er afstotelijk uitzie. Niemand loopt gillend voor me weg of begint te gillen van het lachen, op straat word ik vriendelijk toegeknikt en aangekeken. Het zal allemaal wel meevallen dus.

Zolang je jezelf goed voelt met hoe je eruit ziet, is mijn idee, ben je de aantrekkelijkste vrouw, die je kunt zijn.

zaterdag 28 mei 2011

Ik zou willen dat ik iets van deze site begreep

Ik zie andere mensen met geweldig vormgegeven blogs
Ik zie andere mensen met gemak reageren

Ik vraag mij af wat ik fout doe? Wanneer ik bij een ander wil reageren met mijn googleaccount, kan dat niet eens, terwijl ik me inlog, kies voor ingelogd blijven en op twee 'tabbladen' al ingelogd ben. Is dit een vaker voorkomend probleem? Inmiddels zit ik er over te denken naar een andere blogsite te gaan. Wel jammer, misschien.

vrijdag 27 mei 2011

En jij bent.......?

Ik heb een goed geheugen voor mensen uit een (ver) verleden. Tenminste, voor een aantal. Zo weet ik nog namen van diverse vriendjes en vriendinnetjes van de kleuterschool. Dat zij mij niet meer kennen, daar kwam ik al een aantal keren achter.

Zo ontmoette ik een jaar terug mijn 'vriendje' van de kleuterschool. Toegegeven, toen ik hem zag ging er nog geen zaklampje branden, maar toen hij z'n naam noemde, ging er gelijk een vuurtorenlicht aan. Tijdens zijn verhaal kwam er steeds meer herkenning. Na afloop heb ik, voor de zekerheid, gevraagd of hij inderdaad daar en daar was opgegroeid en op die school had gezeten. Ja dus. Mij herkende hij niet, m'n naam zei 'm niets.

Een paar jaar terug ontmoette ik een vrouw, in wie ik direct iemand van ballet van lang, lang geleden herkende. Ik vertelde haar enthousiast wie ik was, dat ik nog wist waar zij gewoond had en dat we samen op ballet zaten. Haar verbijsterde respons was genoeg: "Heb ik op ballet gezeten???" Nee, ze herkende me inderdaad niet. ;-)

Misschien komt het doordat ik met 8 jaar van de verre oostkant van de stad (toen nog niet eens stad maar dorp) naar de verre westkant verhuisde. Een nieuwbouwwijk zo ver van de stad, dat het voelde als een dorp, middenin de weilanden. In die tijd was er geen hyves, facebook, twitter of sms om veelvuldig contact te houden. Je schreef brieven, dan nog eens een kaartje en misschien mocht je van je ouders een keertje bellen. Geografisch verhuisde ik niet zover, maar voor het behouden van contact met de vriendjes en vriendinnetjes had ik net zo goed van noord naar zuid Nederland kunnen verhuizen. Voor mij bleven deze kinderen nog jarenlang van belang in mijn herinnering. Voor hen was ik een meisje dat verhuisde en die je dus vergat. De rest bleef immers achter.

Maar ook met contacten in later jaren heb ik gemerkt dat ik mensen eerder herkende dan zij mij. Niet iedereen overigens, maar vaak ging het wel zo. Misschien komt het doordat ik een gezicht heb van 16 in een dozijn. Hoevaak ik niet de vraag gehad heb of ik de zus van die of die was. En als ik dan eens herkend werd, kon het ook nog zijn dat diegene inderdaad dacht dat ik mijn zus was. Dat is dan wel grappig.

Ik ben trouwens ook wel eens iemand tegengekomen, die ik herkende en die mij herkende maar met wie ik er nog niet uit ben, waarvan we elkaar kennen. Een aantal zwemlessen van onze kinderen hebben we in ons verleden gespit. Daarna zijn we weer overgegaan tot een simpel 'Hallo' als we elkaar zagen.

Inmiddels ga ik er nu ook, soms misschien wel ten onrechte, van uit dat mensen mij niet herkennen. Een soort puber-onzekerheid, die niet meer weggaat. Als mensen mij niet met een 'Hee hallo.. ' tegemoet komen, ligt het aan de situatie of ik ze vertel dat we elkaar al eerder hebben gekend.

Afgelopen week kwam het voor mij tot een raar moment. Ik moest, privé, een email sturen aan bovengenoemd kleuterschoolvriendje. En hoewel ik weet dat je na ruim 30 jaar niet meer kunt zeggen dat je elkaar kent, voelde het toch raar om de email te beginnen met "Geachte heer Achternaamkleuterschoolvriendje, "

donderdag 26 mei 2011

Writersblock

Pff.. doe je mee aan een blogrevival, blokker je na twee dagen. Eigenlijk wist ik al dat elke dag schrijven een lastige werd. Niet door het gebrek aan ideeën. Juist nu komt het één na het andere in me op. Vooral wanneer ik op de fiets zit, met de hond loop, in bed lig. Die momenten dus, dat je je briljante woordkeuze niet even snel kunt noteren. Hoogstens de ideeën blijven hangen, maar wat wilde ik nou precies hoe zeggen?

Ooit, vroeger, was ik kamermeisje. Ik schreef in m'n hoofd dagelijks stapels brieven. Vertelde over wat ik meemaakte de dag ervoor. Hoe het werk was, en werkelijk, het werk 'kamermeisje' is saaier dan menigeen denkt, en wat ik naast het werk allemaal beleefde. Ook niet zo bijster veel, overigens. Toch kon ik dagelijks zo'n zes kantjes volpennen aan een vriendin, en dat deed ik ook. Het saaie dagelijkse bedden opmaken hielp bij het schrijven, beschrijven en herschrijven van al dat wat ik meemaakte. En ik onthield het lang genoeg om het 's middags gelijk aan het papier toe te vertrouwen.

Natuurlijk beleef ik nu ook niet veel uitzonderlijke dingen. Er gebeurt genoeg, het leven geeft elke dag wat nieuws, maar kabbelt ook dagelijks door een wekelijks gangetje. En ik ben blij met al die dagen, ik zie leuke dingen, hoor spannende verhalen, lees me suf. Bij al dat zien, horen en lezen heb ik gedachten, die ik graag op zou schrijven op mijn eigen manier.

Maar ... de dagen zitten ook zo vol met ándere dagelijks zaken, waar ik aan moet denken, dat het schrijven en herschrijven van de woorden niet zo goed meer blijft hangen. Er komt teveel tussendoor, er is de ruis van verantwoordelijkheid, die ik als kamermeisje miste.

Toch ga ik door, want de ideeën zijn er, en de zinnen zullen uiteindelijk langgenoeg blijven hangen om opgeschreven te worden. Bovendien zal ik uiteindelijk misschien over wat gene heen zijn, en meer over mezelf vertellen. Oh en de beloofde foto's komen ook vanzelf. Maar dit alles niet dagelijks.

dinsdag 24 mei 2011

Ik ben eruit!

Zoals bij veel gezinnen is het leven bij ons in huis van tijd tot tijd druk. Beide ouders werken, de kinderen gaan naar school en allemaal sporten we drie keer per week.

Door de weeks leven we volgens een 'spoorboekje' zoals een collega dat eens zo mooi uitdrukte. Werk/school, eten en sport, het volgt elkaar bijna zonder tussenpauze op. Dit gelukkig niet elke dag, maar daar mankeert het niet veel aan. Met daarnaast nog een sociaal leven en de noodzaak voor wat rust in huis en hoofd, komt er wel eens wat in het gedrang. Het is in huis geen vieze bende, maar een modelwoning, waar nooit een vlokje stof te bespeuren valt, nooit eens sokken onder de bank blijken te liggen of borden op het aanrecht blijven staan, zo zullen we nooit leven.

Ik heb me wel eens afgevraagd hoe we één en ander nog wat beter zouden kunnen regelen. Wat zou nou echt helpen. En ik droomde weg.. Ik droomde over iemand die elke dag even een stofzuiger door het huis haalt, een sopje door de keuken, die de was wast en direct uit de droger opvouwt en in de kasten legt. Iemand die overdag verse boodschappen haalt en het eten op tafel heeft staan als ik thuiskom in mijn fris ruikende, blinkende stede. Kortom, realiseerde ik mij, ik zoek een moeder!
En zo belandde ik weer terug in de realiteit tussen een berg nog te vouwen was. De moeder in huis, dat ben ik dus.

maandag 23 mei 2011

Hoe zit dat nou dan?

Ik heb een baan, waarbij ik redelijk gekluisterd zit aan het bureau. Op dagen als vandaag hoor ik dus regelmatig van mijn teamleider, dat ik er wel even uit moet om 'een frisse neus' te halen.

Dit triggert dan mijn verbeelding, want wat is dat, een frisse neus? Hoe ziet die eruit? En waar kan ik die vinden? Bij het bedrijf zit een groot opslagterrein, maar nergens een container, ton of schuurtje met neuzen, laat staan frisse. Menig lunchuur ben ik op pad gegaan, maar tevergeefs. De vraag terugleggen bij de teamleider heeft geen zin. Die zegt dat ik 'gewoon' naar buiten moet, voor die frisse neus.

Zojuist weer op pad geweest. Vanachter het raam ziet het weer er heerlijk uit, dus een jas aan leek me niet nodig. Dat was een vergissing. Snel weer naar binnen was alles aan mij fris, behalve mijn neus.

Hoewel ik vanachter mijn bureau nog steeds verlangende blikken naar buiten werp, heb ik besloten mijn zoektocht naar de frisse neus uit te stellen tot het echt warm is.

zaterdag 21 mei 2011

En dan dag 2

Het is wat, begin je net een blog, is het eind van de wereld voorspeld. Daar zit je dan.

Nouja, voorlopig zit ik niet in zak en as. Ik ben er nog, als je dit leest ben je er nog, dus de tekenen zijn gunstig :-) Waar ik meer mee zit: waarmee zal ik dit blog eens vullen. Zoveel verhalen, in mijn hoofd. Dagelijks op de fiets, tijdens het stofzuigen of wandelen met de hond, ze blijven maar komen. En dan zit ik klaar om ze op te schrijven en 'poefff' weg zijn ze. In elk geval die mooie volzinnen, die ik geconstrueerd had.

Dat wordt dus oefenen in vasthouden wat ik bedenk. Mooie hersengymnastiek. Altijd handig, voor als de wereld blijft bestaan.

vrijdag 20 mei 2011

Hallo, Ik ben er (weer).

Eigenlijk was ik er nooit. Of ik was nooit weg, wat zal het zijn.
Schrijven heb ik gedaan vanaf het moment dat ik dat leerde. Ik begon met korte verhaaltjes en gedichten. En een dagboek, natuurlijk. Maar dagelijks schrijven, dat is een ander verhaal. In m'n eerste dagboeken springt de datum soms maanden over. Later pakte ik, zodra ik weer de schrijfgeest kreeg, een nieuw (mooi) schrijfboekje. Ik heb ook veel halfvolle schrijfboekjes.

Met de komst van internet en de ontdekking van Blogs begon ik weer enthousiast. Lange tijd hield ik een blog bij onder een nickname. Helaas is deze verwaterd. Af en toe krijg ik nog een mailtje, van iemand die ergens op reageert. Het dagelijks bloggen heb ik inmiddels vervangen door Twitter. Geen lange verhalen, kort en krachtig en snelle respons.

Deze week begon toch het blogbloed weer te kriebelen. Op Twitter sprak Esther Donkers (@EstherDo) van een blogrevival. En ik dacht.. sjaa.. eigenlijk is het toch wel leuk, een blog. Dus.. ik ga het weer proberen. :-)

In deze blog wil ik schrijven over de leuke (kleine) dingen die ik tegenkom, zoveel mogelijk geïllustreerd door zelfgemaakte foto's.

Hopelijk veel plezier bij mijn nieuwe blog.