Mijn dagelijkse foto of project

Wat wil ik? Fotograferen en schrijven!
Een tijdje deed ik dit met veel plezier op de website van mijn werkgever maar hiervoor was helaas geen vacatureruimte. Toen besloot ik dan maar een eigen blog te beginnen. Gewoon voor mijn lol.

Een tijdje heb ik door FMSphotoaday dagelijks foto's geplaatst. De Australische Chantelle Ellen plaatst elke maand een lijstje op internet, met opdrachten voor elke dag. Op een gegeven moment lukte me dat niet meer. Nu plaats ik gewoon foto's, wanneer het zo uitkomt. Over het algemeen gemaakt met de mobiele telefoon, want dat gaat sneller.

Daarnaast vul ik aan met kaarten, die ik stuur of ontvang via Postcrossing, een ansichtkaarten-uitwisseling met mensen over de hele wereld. Op mijn twee andere blogs schrijf ik over mijn leven en het lezen van boeken.

Alle foto's op het blog zijn van mij, tenzij anders vermeldt. Niet zomaar door anderen te gebruiken dus!


zaterdag 20 september 2014

Beginning

Op 8 september schreef ik over keuzes en cursussen. Ik had een cursus op het oog, maar wist niet of dit te regelen was. De werkgever is tenslotte een groot en log apparaat en de cursus begon al snel. Om precies te zijn: vandaag. En ja, het is gelukt!

Vandaag was het begin van de cursus "Columns en Blogs schrijven"! En ik was er gewoon bij! Mooi onderwerp voor de foto dus.


vrijdag 19 september 2014

Even

Dit keer het voor het Nederlandse woord gekozen. Ik wilde namelijk dat ik vanmorgen 'even' de tijd genomen had, om mijn fototoestel in te pakken op weg naar het werk. Dan was deze foto nog veel beter gelukt. Het was fantastisch mooi, met de opkomende zon en laaghangende nevel, zoals zo vaak. Ik had het dus kunnen weten. De telefoon voldoet wat mij betreft niet. Ook niet, omdat inzoomen veel ruis heeft.


Maar het geeft een beeld, een idee, van hoe het was.

dinsdag 16 september 2014

I don't like

Waar ik echt een hekel aan heb, en waar ik de hele dag tegenaan loop, is dat de leesbril een noodzaak is geworden. Een LEESBRIL.

Vroeger, nog niet eens zo heel lang geleden, kon ik de allerkleinste lettertjes lezen. Ik was blij met en trots op mijn goede ogen. Een paar jaar terug was alleen voor die lettertjes een leesbril nodig. Tegenwoordig zijn die kleine lettertjes zelfs mét leesbril niet te ontcijferen. En ook bij andere activiteiten ben ik mijn, inmiddels varifocus-, bril nodig. Bij haken en koken, bijvoorbeeld. Voor iets pietepeuterigs als het vinden en verwijderen van een splinter is een vergrootglas al een noodzakelijk kwaad.


Over een afstand zijn mijn ogen gelukkig nog wel goed. Ik ben nog steeds degene, die het eerst een verkeersbord kan lezen. Maar buiten is een zonnebril dan weer een vereiste, ook met slechter weer. En het went niet.

Het is een beetje een mopperblog geworden zo, maar is dat niet logisch, met zo'n opdracht?

maandag 15 september 2014

Remember

Al jaren wilde ik een tatoeage. Maar wat en waar? Geen idee.

Een collega liep met hetzelfde idee rond. We spraken erover en besloten samen naar een tatoeageshop te gaan en daar te kijken of we wat konden vinden. Er was geen druk, het hoefde niet per se die dag, maar de eerste stap was dan in elk geval gezet.

We gingen op onze gezamenlijke vrije dag. Keken ter plekke dikke boeken door. Zij vond al snel een leuke, een kat, die later mogelijk toch een stinkdier bleek te zijn. Ik zocht nog even, keek verder, vond wel één, maar met een vogeltje.. ik wilde en vlinder. Gelukkig was deze in dezelfde stijl elders in het boek en kon de tatoeage aangepast.

Omdat de tatoeëerder eerst met iemand anders bezig was, gingen we eerst lunchen. We hadden dikke pret, voelden wat spanning. Zou het zeer doen? Wilden we écht? We giechelden als pubers.

Zij ging eerst. De pijn viel mee, zei ze. Leugenaar. Maar het was eigenlijk vrij snel gedaan en nu loop ik met een bloem + vlinder op m'n enkel rond. 's Winters vergeet ik hem bijna. Zomers is hij wat vaker te zien.

Enkele jaren later stopte zij met werken. De combinatie met kinderen werd te zwaar, vond ze. We verloren elkaar uit het oog. Ruim twee jaar terug begon ik haar te zoeken op social media. Maar ze had geen facebook of hyves. Aan bellen kwam ik nog even niet toe.

Toen op een dag.. er kwam een collega naar me toe. "Heb je het al gehoord?" Nou hoor je op het werk vrij veel, dus ik wist niet waar ze het over had. En daar, middenin de kantine, werd een bom op me gedropt "M. heeft zelfmoord gepleegd"....

Onvoorstelbaar. Onbegrijpelijk. Maar waar.
Sindsdien is mijn tatoeage een herinnering, aan haar.




DIY

Aan het begin van de maand sloeg ik wat foto's over. De omstandigheden waren er niet naar zullen we maar zeggen. Niet eens zo zwaar hoor: de nieuwe computer was en de wederzijdse onbegrip tussen mij en apparaat waren denk ik het grootste probleem.

Do it yourself sloeg ik dus over. Ik had ook niet zo snel een idee hiervoor.
Gisteren wel. Ik hem een minion gehaakt! En ja.. daar was ik 4 september (de dag van DIY) al mee bezig, maar toen kon ik nog niet zo heel veel laten zien. Vandaag dus wel.

Toen ik mijn product trots aan mijn dochter liet zien, was het droge commentaar "hij moet nog een mond"
Hm.. nouja, zo is hij in elk geval lekker rustig. Zij wil er ook één, maar deze is van mij.

zondag 14 september 2014

Healthy

Ze zeggen dat chocolade gezond is, vooral de extra donkere. Laat dat nou de smaak zijn, die ik het lekkerst vind! (samen met butterscotch, melk-met-noten-, melk gewoon, wit-met-gepofte-rijst en cappuccino) Dus.. ik geloof zo'n claim graag.


zaterdag 13 september 2014

Out of place

Sokken in de hondenmand. De hond naast de hondenmand. Brood naast de broodtrommel, was naast de wasmand. Genoeg 'out of place' hier in huis. Ik besloot een 'familieportret' te maken, met een onverwachte bezoeker. Ik kan slecht kiezen tussen photobomber Melman of  de hiker.


Bij FMSphotoaday werd het de hiker. 


vrijdag 12 september 2014

Fall

Nouja, herfst dus.

En het is mooi weer, ik zou vanalles. Ik zou naar het Stadspark, waar het vol ligt met kastanjes, eikels en beukennootjes. Of ik zou gewoon een stuk wandelen in het parkje in de buurt, waar genoeg paddenstoelen staan. Maar wat blijkt? Die staan ook gewoon in de tuin.

Ik bleef dus thuis.



donderdag 11 september 2014

How I feel today

Ik heb er even over getwijfeld of ik deze foto zou plaatsen. Het is geen beste foto en behoorlijk persoonlijk, eigenlijk. Dit in een besloten groep plaatsen is dan net weer wat anders als hier, op het openbare opbare net. Gelukkig word ik niet veel gelezen hier. Motivatie om het wel te plaatsen is mijn voornemen om de foto per dag te bloggen, daar hoort deze dus ook bij. En ach, 40% van de volwassen bevolking kent dit probleem, tenslotte (niet elke vrouw heeft er veel last van, daarom niet 50%)

Maar goed, dit is hoe ik me vandaag voel: het gaat, dankje. Gelukkig zijn er pijnstillers, zullen we maar zeggen.


woensdag 10 september 2014

Repetition

Eigenlijk kon ik moeilijk kiezen. Afbeeldingen met een zekere herhaling erin, daar ben ik gék op! Dus ik heb er ook een aantal en die zouden allemaal heel bruikbaar zijn. Uit Tsjechië, Spanje of gewoon van de fietsen bij het Hoofdstation. Die zou ik ook vandaag kunnen maken. Wel zo leuk.

Toen zag ik dit schrift in mijn boekenkast. Ben lekker even aan het spelen geweest.


dinsdag 9 september 2014

Eetbare stad

Ik was even aan het twijfelen, doe ik het of doe ik het niet. Binnenkort is er namelijk de foto-opdracht 'herfst' en hoe mooi past deze daar niet in? Toch wil ik 'm nu even kwijt, dus: hazelnoten voor het oprapen in de wijk.

In de gemeente Groningen zie je ze steeds meer, moestuintjes ten behoeve van de eetbare stad. Stadstuintjes vervangen rommelig groen, geflankeerd door appelbomen en bessenstruiken. Initiatieven van bewoners, gesteund door de gemeente en de Natuur- en Milieufederatie. Niet alleen is het leuk en gezellig, tuinieren met de buurt, je houdt er nog verse groenten en fruit aan over ook. Dit eetbare groen wordt niet alleen gezamenlijk verzorgd, het wordt vaak ook nog gezamenlijk genuttigd. Dat lijkt me leuk!

Toch is er meer eetbaar groen in de omgeving. Het lijkt wel of weinig mensen hiervan weten. Ook tussen de 'normale' gemeentebomen kun je appels vinden. En deze mag je gewoon plukken. Van oudsher werden er al beukenootjes en tamme kastanjes gezocht, tenminste, door mijn familie. Sinds ik in mijn huidige wijk woon, ben ik er achter dat het ook wemelt van de hazelnootstruiken, de hazelaar ja. Die link heb ik dus vroeger nooit gelegd, hoe groen mijn interesse ook was.

Toen ik hier net woonde zag ik groepjes vrouwen-met-hoofddoek gezamenlijk plukken, het valt me nu op dat niemand dat meer lijkt te doen. En dus liggen ze daar, voor het oprapen: de hazelnoten.


Ik vind ze niet zo lekker, dus ik laat ze liggen voor de liefhebber. En maak een foto, uiteraard, van dit toch we herfstige plaatje.

Orange

Oranje, dat is nou niet echt een moeilijke kleur in Nederland. Ik ben gék op oranje, dus ook gek op de oranje-accessoires rond voetbalkampioenschappen. Niet zozeer op de kampioenschappen zelf, maar elke keer kijk ik weer uit naar de spaar-objecten van supermarkten.

Voor vandaag wilde ik een collage maken van verschillend oranje in mijn huis, maar ik kwam erachter dat ik tot vrij laat moet werken. Dan dit 'beessie' maar, dat me op het werk de hele dag aan zit te kijken.



maandag 8 september 2014

Broken

Deze giraffe had ooit echt twee oren. Nu is hij kapot.


(Ik loop een beetje achter. Niet omdat ik geen foto's maak, maar omdat ik ruzie heb met onze nieuwe computer. In mijn haast een fotobewerkingsprogramma te downloaden, heb ik verkeerde dingen geïnstalleerd)

Keuzes in cursusland

Ik mag een cursus volgen. Een opleiding zelfs. Het hoeft niet werkgerelateerd te zijn, maar ik moet wel kunnen laten zien, dat het goed is voor mijn ontwikkeling op werkgebied, zoiets. Na de opleiding moet ik 'beter in de markt' liggen, op mijn vakgebied.

Ik ben hierin niet alleen, al mijn collega's mogen dat. En omdat er te weinig aanmeldingen waren, komt er een heuse 'keuzeweek'. Maar die week ben ik de stad uit, dus zoek ik zelf.

Ik dacht ooit graag een talencursus te volgen. Dit is verschillende keren afgewezen, maar nu behoort het tot de mogelijkheden, mits goed onderbouwd. Ineens is de wens een beetje weg. Leuk als ik beter Frans kan, maar wat wil ik ermee? Portugees is vooral leuk op vakantie, maar in het dagelijks leven? Dat ik de statusupdates van vakantiebekenden op facebook kan lezen? Eigenlijk was er vooral de wens tot weer eens een cursus en een taal leek dan wel handig en leuk. Afgebakend vaak ook, niet te duur. Tot zover de motivatie. 

Maar nu zijn er opties. De keuze is breder, het bedrag niet gering. Wat te doen?
Al langer dan een nieuwe taal staat Kunstgeschiedenis op mijn verlanglijst. Ik zocht en vond leuke op internet, maar toen ik ineens mocht, was ik deze weer kwijt. Tot nu. Ik vond "een reeks van tien hoorcolleges en een museumbezoek". Helaas onder werktijd, maar daar is vast wat in te schuiven. En.. het is niet eens zo duur. Ga ik daar mijn budget aan spenderen? Kan ik dat niet beter zelf betalen? Ook zonder opleidingsbudget is dit ineens mogelijk. Dat is leuk. Ik maak een bladwijzer van deze pagina en zit weer met de vraag: wat dán.

Het antwoord ligt zo voor de hand, het is gewoon schokkend: schrijven! Meer specifiek: een column/blog schrijven. Dat wil ik tenslotte écht graag doen. Dat zou ik zelfs nu op het werk kunnen gebruiken. Enthousiast typ ik in het zoekschermpje 'cursus blogschrijven Groningen'. De eerste bruikbare link ziet er veelbelovend uit. De Schrijversacademie. Mooi! Maar dan, de start is op zaterdag over een week en het budget is te hoog. Ai. De overschrijving van het budget zou ik zelf nog bij kunnen leggen, maar lukt het binnen onze organisatie om binnen twee weken ingeschreven te staan. En zou het erg zijn, dat ik de tweede cursusdag al afwezig ben. Houd ik het vol?

Om bij het begin te beginnen vraag ik informatie aan en stuur ik de link naar P&O. Een aanzet. Een afzet. Ik ben begonnen. Zal het wat worden?

Het resultaat is misschien over een jaar te zien. (ik ga van weeromstuit nog rijmen ook) Komt mogelijk eindelijk het bloggen over kunst van de grond. Wordt vervolgd!


maandag 1 september 2014

In my cup

Vanmorgen was ik wat verlaat. Toen ik op mijn werk kwam, was de koffie op. In mijn kopje dus slechts 1 slok. Gelukkig snel nieuw gezet.


Nieuwe lijst, nieuwe kansen: september

De afgelopen maanden hield ik het niet helemaal goed bij, de foto-opdrachten van FMSphotoaday. Dit lag onder andere aan de vakantie, hoewel die natuurlijk niet twee maanden duurde.

Maar nu, nieuwe maand, nieuwe kansen, nieuwe opdrachten. Ik ga er weer voor! Nu alvast stiekem foto's bedenken, misschien helpt dat.



(ik moet een beetje lachen om 12 september: spring/fall.. doordat ik springen even Nederlands las, dacht ik daarna gelijk aan vallen... wel even wat anders)