Mijn dagelijkse foto of project

Wat wil ik? Fotograferen en schrijven!
Een tijdje deed ik dit met veel plezier op de website van mijn werkgever maar hiervoor was helaas geen vacatureruimte. Toen besloot ik dan maar een eigen blog te beginnen. Gewoon voor mijn lol.

Een tijdje heb ik door FMSphotoaday dagelijks foto's geplaatst. De Australische Chantelle Ellen plaatst elke maand een lijstje op internet, met opdrachten voor elke dag. Op een gegeven moment lukte me dat niet meer. Nu plaats ik gewoon foto's, wanneer het zo uitkomt. Over het algemeen gemaakt met de mobiele telefoon, want dat gaat sneller.

Daarnaast vul ik aan met kaarten, die ik stuur of ontvang via Postcrossing, een ansichtkaarten-uitwisseling met mensen over de hele wereld. Op mijn twee andere blogs schrijf ik over mijn leven en het lezen van boeken.

Alle foto's op het blog zijn van mij, tenzij anders vermeldt. Niet zomaar door anderen te gebruiken dus!


zondag 26 juli 2015

Genieten


Sinds 2 weken alweer zijn we met vakantie in Portugal. het is genieten; prachtig weer, fijne camping, leuke mensen en heerlijke natuur. Met het fototoestel in de aanslag probeer ik een wielewaal en een hop te fotograferen. Helaas zitten deze vogels kennelijk nooit stil.

Elke dag proberen we mee te wandelen met een Engels stel, dat dan hun hond uitlaat. Vorige week kwamen we bij een meertje, waar we plots een ijsvogeltje zagen. Ik neem op deze wandelingen mijn camera niet mee. De omgeving is fantastisch, maar het gaat om de wandeling en ik wil niets steeds stilstaan voor (weer) een mooi plaatje. Deze keer was dat natuurlijk enigszins frustrerend, maar gelukkig waren de Engelsen ook enthousiast. We spraken af terug te komen met verrekijker en camera.

Vanmorgen was het zo ver, maar eindelijk bij het meertje aangekomen wachtte ons een teleurstelling: geen ijsvogeltje. Gelukkig waren we geduldig, want terwijl we bijna van plan waren toch maar weer terug te keren, vloog het beestje tussen ons door! Daarna ging het rustig op diverse plekken zitten en zo kreeg ik alle kans in elk geval deze vogel vast te leggen. (Ondertussen zat ik te balen dat ik mijn betere telelens thuis in Nederland had laten liggen)

IJsvogel

Inmiddels heb ik ook de hop op de foto, maar onscherp en onduidelijk. We zijn hier nog een paar dagen en na vandaag houd ik hoop.

woensdag 22 juli 2015

Het 'any card' profiel

 "Het maakt niet uit welke kaart je stuurt, ik ben overal blij mee" Dat lijkt het makkelijkste wat er is, deze opmerking op een profiel van postcrossing, maar het valt tegen. Op zich zou je zeggen 'pak de bovenste kaart van de stapel', maar zo werkt het bij de meeste postcrossers die ik ken niet. Je wilt iemand blij maken en daarvoor het juiste kaartje uitzoeken.

Profielen op postcrossing variëren van zeer uitgebreid, met allemaal voor- en afkeuren, tot leeg. Ik trok eens een adres van iemand die uitgebreid de toeristische attracties van zijn land beschrijft, maar niet wat hij leuk vindt om te ontvangen. Sommigen hebben zo'n enorme voorkeurenlijst, dat je bijna weer altijd wel goed zit.

Lege profielen zijn vaak van beginnende postcrossers. Hen stuur ik een kaartje van onze stad, ervanuitgaande dat dat is wat ze in eerst instantie verwachten. Later komen ze er dan achter, dat er nog veel meer leuke kaartjes zijn en zo ontstaat vanzelf een lijst.

Anderen hebben geen voorkeuren, maar wel heel veel favorieten; kaartjes die zijzelf of anderen ontvingen en zij als 'favoriet' markeerden. Daaruit kun je in elk geval opmaken wat ze leuk vinden. Soms is hun Engels gewoon ook niet goed genoeg. Als ik zoiemand een kaartje stuur, adviseer ik vaak wel wat op het profiel te zetten voor het gemak.

Er zijn ook 'any card' mensen, die graag mooie postzegels krijgen en zich niet zo bezighouden met het kaartje, waar deze postzegels op geplakt zijn. Er kan een kleine lijst met voor- of afkeuren zijn, maar het gaat hen om de achterkant.

Vrijwel niemand wil een kaartje in een envelop.

Het allervervelendst vind ik de lege of vage profielen van mensen, die al jaren aan postcrossing doen. Zij hebben soms duizenden kaartjes ontvangen, maar hebben niets gefavoriet, waardoor je als nieuwe zender echt niet weet of ze die kaartjes nou leuk vonden of niet. Als oudgedienden kennen ze natuurlijk het voordeel van een gevuld profiel. En ook met een slechte kennis van het Engels kom je met google translate een heel eind. Dit soort mensen stuur ik kaartjes, die normaliter overblijven. Van een setje kinderpostzegelkaarten, bijvoorbeeld. Er is altijd wel eentje, die bij niemand lijkt te passen.
Het is niet dat ik mijn best niet wil doen, graag zelfs, maar als zij er zelf ook weinig moeite voor lijken te doen, hoe moet ik dat dan voor hen doen?

Het meest verrassend is dan als je toch een hele enthousiaste 'hurray' krijgt. Mensen, die je als overschillig ingeschat had, blijken ineens wel enthousiast te zijn. En juist jouw 'deze wil toch niemand, dus die stuur ik maar' kaart is een schot in de roos. Zo zie je maar: een boek kan/mag je niet beoordelen op zijn buitenant, een postrosser niet op zijn profiel, kennelijk.

donderdag 9 juli 2015

Street

Toen ik jong was, fietste ik al langs deze huisjes naar school en fantaseerde ik dat ik er woonde. Dat is er nooit van gekomen. Ten eerste kwam er op het goede moment geen huisje leeg, achteraf bleek het toch niet zo'n fijne plek, met de drukke weg voorlangs.

Vroeger was het er mooier, stel ik me zo voor. Toen was er water. Het Damsterdiep. In 1951 werd het buitendiep gedempt (lees ik op wikipedia), later ook het deel binnen de stad. Verderop, vanaf Oosterhogebrug, loopt het water verder naar Appingedam, waar het ook z'n naam aan dankt (water van 'Stad' naar 'Dam', de bijnaam van Appingedam in vroeger jaren)

Damsterdiep Groningen

Damsterdiep Groningen

dinsdag 7 juli 2015

Minimalistic

Zo, ik was 'm bijna vergeten, deze foto-opdracht.

Ik had al wel een idee, maar had liever wat meer tijd voor de uitvoering gehad. Nu was het een vluggertje, mijn girafje.

Giraffe

maandag 6 juli 2015

My name

Op een gegeven moment begon ik mijn naam te fotograferen in Spanje en Portugal. Meestal sta ik aan het eind van woorden. Ik zie dat ik niet eens de Pizzeria heb gefotografeerd. In Nederland kennen we natuurlijk ook nog de Friteria (ja, echt gezien!)

Ria

(ik mis vooral nog de Tia Maria ;-) )

zondag 5 juli 2015

Me Today

Mijn zoon nam van de week onze boekenkast onder handen. Alles eruit en schoonmaken. Terugzetten was lastig voor hem; wat moest waar ook alweer en wat wilde ik eigenlijk bewaren.
Dus.. op de warmste dagen van dit jaar tot nu toe ben ik bezig mijn boekenkast opnieuw in te richten. Drie dozen oud papier en twee dozen 'overtollige' boeken verder, ben ik bezig met de laatste loodjes.


zaterdag 4 juli 2015

Red, white, blue

Rood, wit, blauw met een beetje groen. Onze provincievlag. Ik maakte deze foto vorige week in de stad. A-kerk op de achtergrond. Een Gronings plaatje.

Groninger vlag

vrijdag 3 juli 2015

Outing

Nog steeds mooi weer, de vakantie begonnen: het zit vol op het kleine strandje bij het plaatselijke meer. En natuurlijk komen de meeste mensen met de fiets. Rijen dik stonden ze op het voetpad, maar in feite niet in de weg. Wandelaars gaan over het strand, langs het water.

Fietsen bij Kardingerplas

Hoewel.. dit weekend is Raw Beats in Kardinge, dus is de route over het strand een route met hindernissen.

Wakepark Groningen
Voor in het water staat een gebouwtje van Wakepark Groningen, een nieuwe attractie in het meer, nog niet af, waar je als het goed is vanaf deze maand kunt wakeboarden.

postcrossing


Gisteren kon ik niets vinden voor 'Signed, Sealed, Deliverd', vandaag kreeg ik 8 kaarten via postcrossing. 3 uit Duitsland en verder uit Finland, Tsjechië, Zwitserland, Polen en Frankrijk. Die laatste ook Frans geschreven, want ik heb op mijn profiel staan dat ik Frans begrijp. En meestal doe ik dat ook, ik kan alleen de woorden niet zo goed ontcijferen, maar dat komt nog wel goed. Is een leuke puzzel.

woensdag 1 juli 2015

In the house

Heerlijk dat warme weer! (oké, vind ik dan. Ik weet dat veel mensen er heel anders over denken) En daar hoort ijs bij, natuurlijk. Liefst perenijsjes, maar een (mini) magnum of een goedkopere variant is ook goed.

Dus, na een bezoekje aan de dierenarts gisterenmiddag even snel naar de supermarkt. Daar besefte ik dat mijn idee natuurlijk niet zo heel erg uniek was. Integendeel: zoveel mensen waren mij voor met hun idee, dat er vrijwel niets meer over was. Snel pakte ik wat mij lekker leek en waarvan ik hoopte dat de kinderen ook zouden lusten. IJs met wijn, dat 'liep' gewoon met me mee. Zoiets moet je toch een keer proeven?

Dus, het ijs is 'in the house', laat nu de hittegolf maar komen.



Natuurlijk moest ik gelijk even proeven.


"Helaas" vond zoon geen van deze smaken lekker, dus hij is nog weer apart naar de winkel gegaan, voor zijn smaak (die ik dan wél weer lekker vind). Vandaag hoop ik nog wat waterijs te kunnen scoren.