Het 'any card' profiel

 "Het maakt niet uit welke kaart je stuurt, ik ben overal blij mee" Dat lijkt het makkelijkste wat er is, deze opmerking op een profiel van postcrossing, maar het valt tegen. Op zich zou je zeggen 'pak de bovenste kaart van de stapel', maar zo werkt het bij de meeste postcrossers die ik ken niet. Je wilt iemand blij maken en daarvoor het juiste kaartje uitzoeken.

Profielen op postcrossing variëren van zeer uitgebreid, met allemaal voor- en afkeuren, tot leeg. Ik trok eens een adres van iemand die uitgebreid de toeristische attracties van zijn land beschrijft, maar niet wat hij leuk vindt om te ontvangen. Sommigen hebben zo'n enorme voorkeurenlijst, dat je bijna weer altijd wel goed zit.

Lege profielen zijn vaak van beginnende postcrossers. Hen stuur ik een kaartje van onze stad, ervanuitgaande dat dat is wat ze in eerst instantie verwachten. Later komen ze er dan achter, dat er nog veel meer leuke kaartjes zijn en zo ontstaat vanzelf een lijst.

Anderen hebben geen voorkeuren, maar wel heel veel favorieten; kaartjes die zijzelf of anderen ontvingen en zij als 'favoriet' markeerden. Daaruit kun je in elk geval opmaken wat ze leuk vinden. Soms is hun Engels gewoon ook niet goed genoeg. Als ik zoiemand een kaartje stuur, adviseer ik vaak wel wat op het profiel te zetten voor het gemak.

Er zijn ook 'any card' mensen, die graag mooie postzegels krijgen en zich niet zo bezighouden met het kaartje, waar deze postzegels op geplakt zijn. Er kan een kleine lijst met voor- of afkeuren zijn, maar het gaat hen om de achterkant.

Vrijwel niemand wil een kaartje in een envelop.

Het allervervelendst vind ik de lege of vage profielen van mensen, die al jaren aan postcrossing doen. Zij hebben soms duizenden kaartjes ontvangen, maar hebben niets gefavoriet, waardoor je als nieuwe zender echt niet weet of ze die kaartjes nou leuk vonden of niet. Als oudgedienden kennen ze natuurlijk het voordeel van een gevuld profiel. En ook met een slechte kennis van het Engels kom je met google translate een heel eind. Dit soort mensen stuur ik kaartjes, die normaliter overblijven. Van een setje kinderpostzegelkaarten, bijvoorbeeld. Er is altijd wel eentje, die bij niemand lijkt te passen.
Het is niet dat ik mijn best niet wil doen, graag zelfs, maar als zij er zelf ook weinig moeite voor lijken te doen, hoe moet ik dat dan voor hen doen?

Het meest verrassend is dan als je toch een hele enthousiaste 'hurray' krijgt. Mensen, die je als overschillig ingeschat had, blijken ineens wel enthousiast te zijn. En juist jouw 'deze wil toch niemand, dus die stuur ik maar' kaart is een schot in de roos. Zo zie je maar: een boek kan/mag je niet beoordelen op zijn buitenant, een postrosser niet op zijn profiel, kennelijk.