Ik dacht echt dat ik gisteren een foto had gemaakt én geplaatst, maar dat valt tegen. Vandaag dan maar twee.
Vanmorgen bracht ik man naar het toernooi en ging zelf weer terug naar het huisje. Daar genoot ik van thee, een kaneelbroodje en een boek. Het boek, Poema van Merete Junker) speelt zich af in de omgeving waar we nu zijn. Dat vind ik leuk.
Morgen gaan ze los. Vandaag was het al balletje slaan. Om er in te komen, te wennen aan de zaal en omdat het gewoon leuk is om wat te spelen, neem ik aan.
Ik zat op de tribune, en later buiten.
Vandaag zijn we naar Noorwegen gevlogen. Dit is ons huisje. Ziet er weer geweldig uit.
Dag 175 van 365
Door een organisatorisch foutje, hebben we een hele dag in Amsterdam. Wat te doen? Nou, we hebben vooral rondgelopen. Man is even de Adidasstore in geweest (ik ook, maar heb daar vooral gezeten) en we hebben wat terrasjes gepakt. Het was lang geleden dat man een echte Weissen dronk en daar heeft hij dus echt van genoten.
 |
| Adidasstore |
 |
| Terrasje Leidseplein |
Dag 174 van 365
Vandaag slapen we in een hotel bij Schiphol met uitzicht op het vliegveld. We zien en horen er niet veel van. Qua niet horen is dat wel fijn, natuurlijk.
Dag 173 van 365
Al de hele vakantie zegt man dat hij een picknicktafel bij het huisje wil. Gisterenavond stond deze er dan eindelijk. Morgen gaan we weg, dus nog nét op tijd.
Dag 172 van 365
De langste dag! De zon gaat hier aanmerkelijk vroeger onder op deze dag dan in Nederland.
Ik heb Wij hebben in de woonkamer een boekenkast die een hele muur beslaat. Buiten staat nog een minibieb. Uiteraard, zou ik bijna zeggen, zijn er in ons huisje in Portugal ook boeken. Toen we het huis net gekocht hadden, kreeg ik (kregen we.. oké) een tas vol boeken van de campingeigenaresse. Boeken die door andere campinggasten achtergelaten waren in hun boekenkast. Een boekenkast, die ze tijdelijk hadden opgeheven. Die vakantie ging ook de e-reader van mijn man kapot (ja, die hebben we ook nog), dus kwam de tas met nieuwe boeken goed uit.
Het is nog de bedoeling dat er een nieuw (boeken)kastje komt. Deze is nog van de vorige eigenaar, en niet alles past erin zoals ik (wij) zou(den) willen. Maar... er zijn dus boeken. Wie had dat nou verwacht, haha. De meeste boeken mogen meegenomen worden door huurders en/of passanten. Enkele boeken hebben een sticker voorin, waarin staat dat ik graag heb dat ze in ons huisje blijven. Een soort minibieb in het huisje dus.
Ik kan ook zien dat er boeken weg zijn en er nieuwe staan. Portugese en Franse zelfs!. Jammer genoeg heeft niemand geregistreerd op bookcrossing.com dat ze een boek lazen of meenamen. Was toch leuk geweest.
Dag 171 van 365
Ik heb het hier wel eens over mijn hobby's. Waar ik het liever niet over heb, zijn het tegendeel van hobby's: dingen die moeten gebeuren, maar ik niet leuk vind. De afwas, bijvoorbeeld. En op vakantie moet dat élke dag, met de hand! Gelukkig niet zo veel als in mei op het werk.
Dag 170 van 365
Vandaag lees ik een boek, dat past bij vaderdag. Toevallig staat deze in mijn boekenkast in Portugal.
Spijkerschrift van Kader Abdolah. Over een zoon, die het zelfverzonnen handschrift van zijn doofstomme vader probeert te ontcijferen en zo zijn verhaal vertelt over het leven in Perzië / Iran.
De Angels waren mee naar een geweldig mooi plaatsje in Portugal, Monsaraz. Ze hebben genoten van het uitzicht.
We hebben een luxe hotel in Évora, met dakterras en zwembad! Dat vroeg om een luxe drankje: een cocktail. Ik begon met een Piña colada en ging daarna over op een alcoholvrije Shirley Temple.
Dag 167 van 365
Water voor vogels is belangrijk, zeker in zo'n droog gebied als Portugal. Ook in Nederland probeer ik in de zomer altijd een bakje te hebben staan.
Bij het boompje stond tot gisteren een schaal van keramiek, zoals je dat veel ziet in Spanje en Portugal. Helaas heb ik er een jeu de boulesbal op gegooid en dat was het einde van dat keramieken bakje. Volgens man zat er vanmorgen een dorstig vogeltje op één van de stenen, hunkerend naar een (nieuwe) bak water. Dus eerst deze maar neergezet. Schalen genoeg, maar zo'n roodbruine van keramiek vind ik eigenlijk mooier.
Dag 166 van 365
We dachten, we proberen het eens. En ja, het werkt! Een jeu de boulesbaan in onze eigen tuin.
Dag 165 van 365
De Alentejo, waar wij zitten, is een gebied waar kurk gewonnen wordt van kurkeiken. Dat vinden wij zo mooi, glooiende landschappen met fantastische bomen. Zoals hier, onder de foto van Donny op een stapel kurk.
Kijk Donny lekker zitten op een randje met een geweldig mooi uitzicht. We wilden hier de lift naar boven nemen, maar die deed het niet. Het zijn een hoop trappen.
Er is vandaag hard gewerkt bij ons in de tuin. Ja, alweer. Er is een overkapping gemaakt, voor schaduw. Wij willen er ook nog een oprolbaar windscherm bij, want 's middags kan het hier behoorlijk waaien.
Dag 161 van 365
Geheel ongeïnspireerd laat ik jullie kennis maken met onze nieuwe aanwinst: de tuinslang.
Dag 160 van 365
Het was even aanpoten (nee, niet van mij) maar het zand van twee dagen terug is nu bedekt met grind.
Dag 159 van 365
Man is de tuin aan het ophogen. Hier komt nog grind op, nu is het een zandbak. Een grote ook.
Ja, we zijn hier nu een week, dus het was hoognodig om de handdoeken te wassen. Gelijk het beddengoed er maar bij, want erg veel vieze kleren waren er niet.
Jammer genoeg staat Sally er onscherp op. Blijft lastig om met dat zonnige weer een goede foto te maken met de telefoon. Je ziet gewoon niet wat je doet.
Dag 155 van 365
We hadden mandarijnen. Geen idee hoe we eraan kwamen. Bij het uitpakken van de boodschappen zaten ze in de tas. We zullen ze dus wel gekocht hebben ook, maar zowel man als ik hebben ze niet in ons karretje gelegd. Ergens is er dus iemand, die verward door het huis loopt "waar zijn die mandarijnen?? Ik weet zéker dat ik ze gepakt heb". Sneu, ik kan me voorstellen hoe het voelt, want ook ik heb zo wel eens door het huis gestuiterd.
Ze zijn niet eens lekker ook, die mandarijnen. Sommigen waren al aan het schimmelen. Dat was onder andere de reden dat wij ze niet uitzochten.
Dag 154 van 365
We spelen het vooral tijdens de vakantie en hebben dan een heuse competitie. Catan, wat wij nog kolonisten noemen. Er is maar 1 vakantie in ongeveer 20 jaar geweest, dat ik deze competitie won.
Vandaag won ik in elk geval het eerste spelletje.
Even naar de winkel geweest en Donny kan mooi voorin zitten!
Gisteren ben ik helemaal vergeten een foto te maken en te posten! Ik was te verdiept in m'n boek, ben ik bang. Atlas van Lucinda Riley. 653 pagina's op de e-reader en alweer uit.
