Mijn dagelijkse foto of project

Wat wil ik? Fotograferen en schrijven!
Een tijdje deed ik dit met veel plezier op de website van mijn werkgever maar hiervoor was helaas geen vacatureruimte. Toen besloot ik dan maar een eigen blog te beginnen. Gewoon voor mijn lol.

Een tijdje heb ik door FMSphotoaday dagelijks foto's geplaatst. De Australische Chantelle Ellen plaatst elke maand een lijstje op internet, met opdrachten voor elke dag. Op een gegeven moment lukte me dat niet meer. Nu plaats ik gewoon foto's, wanneer het zo uitkomt. Over het algemeen gemaakt met de mobiele telefoon, want dat gaat sneller.

Daarnaast vul ik aan met kaarten, die ik stuur of ontvang via Postcrossing, een ansichtkaarten-uitwisseling met mensen over de hele wereld. Op mijn twee andere blogs schrijf ik over mijn leven en het lezen van boeken.

Alle foto's op het blog zijn van mij, tenzij anders vermeldt. Niet zomaar door anderen te gebruiken dus!


zondag 31 augustus 2014

10 am

Op woensdag- en zondagmorgen loop ik hard. Nouja.. ik doe een poging daartoe. In feite wandel ik gewoon 3 kilometer, een aantal honderden meters gaan in een lichte versnelling.

Hardlopen natuurlijk ná de koffie, die ik om 10 uur dronk. Na de koffie kregen we onweer.. ik zit nog steeds in mijn hardloopkleren en het is inmiddels kwart over 2. En dat terwijl wat rennen in de regen wel lekker is, maar die onweer dus he..


zaterdag 30 augustus 2014

Nearby

Hele dat zitten denken, totaal geen inspiratie. Ik kan momenteel niet bij mijn archieffoto's vanwege de nieuwe computer. Eens gekeken bij de mijn foto's bij mijn gmail en vond deze wel geschikt.

Een hut, om vogels en zeehonden van dichtbij te bekijken in de Dollard, bij Nieuw Statenzijl, op de grens met Duitsland, ook dichtbij. Op de achtergrond windmolens van Emden, die lijken heel dichtbij.


vrijdag 29 augustus 2014

Dessert

Ik eet niet elke dag een toetje, maar waar ik erg van kan genieten is bevroren fruit (van de supermarkt, niet zelf ingevroren) in de vla of, zoals hier, kwark. Soms ontdooi ik het niet eens eerst, dan heb ik bevroren vla.

quark with frozen fruit

donderdag 28 augustus 2014

Kijk, een giraffekindje

Ik spaar giraffes, had ik dat al eens genoemd? Volgens mij kwam 'collect' wel eens langs bij PAD. (foto per dag) en heb ik daarvoor een (klein) deel van mijn verzameling gefotografeerd. Bij diezelfde PAD kwam eens een leuk poppetje langs. Het bleek er één van een serie, poppetjes met een 'dierenmuts' op. Ik was verkocht. Zó schattig!

Ik zocht een afbeelding op internet en plaatste deze op facebook, omdat ik natuurlijk wilde delen, wat ik nú weer had gevonden en hoe leuk ik dat vond. Hierop kreeg ik een leuke reactie van een vriendin: zij had er een aantal en de giraffe mocht ik wel hebben. Bescheidenheid en misplaatste gene maakten dat ik zei dat dat niet nodig was. Zij begreep mij en stuurde hem op.

Vandaag besloot ik mijn giraffepopje eens met een foto te vereeuwigen. Terwijl ik dit deed, speelde ik met de verschillende witbalansinstellingen. Dit gaf een leuk effect, collagewaardig. Zie het verschil in witbalans van automatisch via onder andere schaduw, kunstlicht, bewolkt, tl-licht, naar flits met flitser op laagste intensiteit. Dat is de linksonder. Hoewel ik die eigenlijk het best gelukt vind, is dat toch niet de meest natuurlijke kleur. De achtergrond zou wit moeten zijn. Sja, dat is bij geen van alle, misschien komt automatisch toch het dichtst in de buurt.

spelen met witbalans

Maar goed, wat een schátje he! Het is een Sonny Angel, vleugeltjes heeft hij ook nog op z'n rug.

Travel

Eerst dachten we dat het navigatiesysteem een fout maakte, dit kon toch niet waar zijn. Maar de route over dit weggetje bleef echt voor verschillende bestemmingen de hoofdroute. En, zoals met wel meer zaken, je raakt eraan gewend. Maar elke keer waren we heel blij dit weggetje weer zonder tegenliggers te hebben afgelegd, want breder dan onze auto was het niet.



dinsdag 26 augustus 2014

Nieuwe hobby? Of...

Ik ben zó enthousiast, zó blij ook! En met wat? Sja.. een vorm van 'oud geld' in feite.

In mei schreef ik kort over het bestellen van postzegels via postzegels met korting, wat ik in mei had gedaan. Genoeg postzegels voor 50 kaartjes naar het buitenland. Leuk voor postcrossing. Afgelopen zondag waren deze op, dus bestelde ik nieuwe.

Elk jaar brengt de Nederlandse post een aantal series postzegels uit. Wanneer je postzegels in de winkel koopt, krijg je deze nieuwe series. Van de oude series wordt kennelijk niet alles verkocht. De postzegels die je met korting koopt zijn oude series. Oud geld dus. Ze worden niet meer gemaakt, worden niet meer verkocht, maar zijn gewoon nog hun geld waard. Kerstzegels, kun je het hele jaar door gebruiken, alleen in de decembermaand heb je aan één zegel genoeg, de rest van het jaar moet je bijplakken.

Vandaag ontving ik mijn nieuwe hoeveelheid van oude zegels. Kinderzegels vooral. Maar dit keer ook veel 'Mooi Nederland' zegels, met gebouwen erop en veel natuur. Klapper vond ik toch wel de twee bewegende zegels. Hierop staan twee gouden medaillewinnaars van vroeger, Ard Schenk en Yvonnen van Gennip heb ik. Ik heb geprobeerd een filmpje te maken. Zie je ze schaatsen? Leuk toch!




En kijk, bij de andere postzegels een geboortezegel van Amalia! Dat heb ik indertijd helemaal nooit meegekregen.


De zegels van het leesplankje en Ot en Sien zijn leuk om wat over te vertellen op de postkaarten. Ik denk dat ik maar weer snel nieuwe adressen ga aanvragen.Of.. zal ik toch maar weer postzegels gaan sparen? Kan best, nog een hobby erbij.. en deze zegels wil ik eigenlijk niet kwijt.

(De laatste foto gebruik ik ook voor de foto per dag. Dull. Hoe saai klinkt het niet, postzegels verzamelen, totdat je ze ziet)

Regels zijn regels

Wildkamperen is in Nederland verboden. Logisch, want zoveel 'wilde' plekken hebben we niet. Alle groen is geregisseerd, geregistreerd en afgebakend. Lapjes natuur begrensd en doorsneden met paden en wegen. Postzegeltjes groen.

Voor omgang met deze natuur zijn regels vastgesteld. Je mag niet zomaar overal komen. Een willekeurige spar omhakken, omdat hij zo mooi in je kamer staat met kerst, is verboden. Een ree schieten, omdat reebout je zo lekker lijkt op zondag, mag ook niet. Eenden en ganzen, waarvan er toch genoeg voor je voeten lopen, moet je met rust laten. Zomaar ergens je hengel uitgooien is niet toegestaan.

En dan komt het: voor jagen en vissen zijn vergunningen. En met vissen kun je een vispas krijgen voor vissen bij nacht. Regelmatig zie ik in het natuurgebied in de buurt een tentje langs het water staan. Kamperen? Nee, vissen! En dat mag. Zo'n tentje kan er zelfs enkele dagen staan. Is dat even handig.


Toch wildkamperen in eigen land? Koop voor nog geen twee tientjes een (nacht-)vispas. Zoek een leuk plekje met open water. Plaats je (speciale) tentje, gooi een paar hengels in het water en klaar ben je. Dit mag gewoon het hele jaar door. En heb je meer liefhebbers in de buurt, dan krijg je toch weer een soort campinggevoel, zoals hier op het strand bij het Kardingermeer. Wil je meer privacy? Verstop je lekker achter het riet. Zitten alleen de bewoners je enigszins in je nek te hijgen misschien.

Waar deze mensen in de 24 uur dat ze vissen hun behoefte doen, daar wil ik liever niet aan denken. De WC's op deze locatie zijn bij mijn weten alleen met mooi weer geopend.

NB: mogelijk is een en ander toch niet zo simpel als ik het me voorstel. Ook aan het nachtvissen zijn regels verbonden, waar ik me verder niet in heb verdiept. Deze regels zijn op de website van de Hengelsportfederatie Groningen en Drenthe na te lezen.

maandag 25 augustus 2014

Mail

Ik ben niet zo actief met de foto per dag, de afgelopen tijd. Maakte ze wel, postte ze niet op de blog. Of maakte ze helemaal niet. Maar de opdracht van vandaag kon ik natuurlijk niet voorbij laten gaan. Mijn 'mailbox', kaartjes die ik kreeg via postcrossing.


zondag 17 augustus 2014

Zamek Hluboká

Langzamerhand laat ik meer en meer van Tsjechië zien.

De eerste keer dat we in Tsjechië waren, bezochten we kasteel Hluboká op advies van andere campinggasten. We namen een Engelstalige rondleiding en fluisterend legden man en ik de kinderen uit welke sprookjesachtige verhalen er werden verteld.

Vooral over de familie Schwarzenberg, die het kasteel vanuit de renaissance in de romantische stijl verbouwd. Over Eleonora, die zo mooi was. Pauline, getalenteerd, moeder van vele kinderen, wiens schilderijen er hangen. Zij stierf met 35 jaar bij een bal, waar zij haar dochter het leven redde. Negen kinderen had ze al! Deze eerste eerste toer vertelde ook over de andere kastelen, die Schwarzenberg bezat of liet bouwen. Cesky Krumlov, bijvoorbeeld. En het jachtkasteel Ohrada, waar nu een dierentuin in gevestigd is. Sappige details kwamen voorbij.

Het tweede jaar kozen we voor een Nederlandstalige rondleiding en weer moesten we de kinderen fluisterend bijpraten. Door het overduidelijke accent, was het Nederlands niet echt begrijpelijk voor hen. Dit jaar namen we, voor de verstaanbaarheid, maar weer een Engelse toer. De kinderen verstaan dit nu gewoon zelf, dat scheelt.

We hadden een goede gids, met een goed geheugen voor data. Zo is Adolf, de laatste Schwartsenberg, die in 1946 (?) naar Amerika vertrok, veelvuldig genoemd. En de moderne Ida, die elektriciteit in het kasteel introduceerde. Het enige 'sappige' dat we hoorden was van de 82 jarige, die met een jongeman trouwde, en hem drie jaar later rijk achterliet.

Het kasteel is geweldig, er is een geweldige bibliotheek waarin 1400 boeken staan. Een grote eetzaal met een tafel, die uit te schuiven is tot een eetplek voor 72 personen! De piano wordt nog regelmatig gebruikt voor concerten. In de slaapkamer van Eleonora zie je de deurtjes, waardoor bedienden de kamer betraden. Er is een kamer vol met Delfts blauw, veel houtsnijwerk (een spiegellijst, die door 7 man in 17 maanden gemaakt is) en veel, heel veel rijkdom.

Tijdens een rondleiding zie je maar een fractie van het kasteel. Het slotakkoord wordt verzorgd door de wapenkamer. Opmerkelijk is de 'centrale verwarming' dat met luchtkanalen vanuit de kelder de temperatuur in het kasteel regelt.

Foto's mag je helaas binnen niet maken. Maar goed ook, ik zou voor elke kamer een uur nodig kunnen hebben. En dan heb ik het nog niet eens over de uitzichten.

Zo ziet het kasteel er van buiten uit. Gebouwd (of verbouwd) in de Tudorstijl, omdat Schwarzenberg zich wilde meten aan de Engelse pracht en praal. Geen idee of dat gelukt is, want Windsor Castle heb ik nog nooit van dichtbij gezien. Hluboká wel.






 En dan koffie drinken uit een kopje met daarop een schilderij van Vincent van Gogh afgebeeld. Erg leuk.  


  








zaterdag 16 augustus 2014

Clean

Vandaag was de vakantie echt voorbij. Dit werd gekenmerkt door het ophalen van de hond. Deze logeert altijd bij mijn ouders, wanneer we met vakantie gaan. Vinden zij leuk, vindt de hond leuk en voor ons is het vooral praktisch. In Portugal zou het te warm zijn en de reis veel te lang. En een bezoek aan een stad is voor een (kleine) hond gewoon niet fijn.

Soms denk ik wel dat de hond liever altijd bij mijn ouders zou blijven, vooral in de zomersituatie; lekker loslopen op de camping rond de caravan. Plassen wanneer nodig, altijd iemand in de buurt, diverse mensen die hem aanhalen.. dat soort werk. Maar dat gaat nou eenmaal niet.

Normaliter, als we een weekendje weg gaan, gaat de hond naar een pension. Meestal gaat een weekendje weg namelijk naar mijn zus en daar mag de hond niet komen, in verband met allergieën. Een pension vindt de hond helemaal niet leuk.  Zeker niet, omdat hij daarna gewassen moet worden. Daar heeft hij echt een hekel aan. Maar daarna ruikt hij heerlijk schoon en voelt zo lekker zacht.


vrijdag 15 augustus 2014

To the ZOO

Ken je dat? Als je wel eens natuurfoto's maakt, dan ken je het vast. Je wilt een foto maken, en het dier dat er zo leuk bij staat/zit/drijft, verandert van houding of erger.. gaat ervandoor. Met een beetje geluk heb je nog een vage streep in beeld.

Ik heb dit vaak met eenden, die op hun kop in het water staan. Soms wel 4 op een rij! En op het moment dat je er aan komt, camera voor je neus, komen ze omhoog en kijken je aan "Brood?".. Grr..

Onze laatste dag in Praag gingen we naar de dierentuin. Het eerste dat we zagen toen we binnenkwamen, was een moedereend met jongen. De jongen stonden op hun kop in het water en... bleven zo staan! Zij zijn niet gewend gevoerd te worden, wel om zelf te zoeken. Helemaal blij was ik! Zoon kwam op het idee om een 'kontenserie' te maken van dieren in de dierentuin. Eens wat anders. De meeste dieren, hadden we toch al vaak zo mooi mogelijk vastgelegd.

Look at those cute little bottoms!


De dieren werkten deze dag goed mee, tenminste, als je stilstaan beeld wilde. Het was een warme dag. Stokstaartjes, die normaal fris en fruitig omhoog staan en je aandachtig aankijken, lagen op apegapen over elkaar heen. Panters, tijgers en andere katten, hingen lamlendig over wat takken of op de bodem van hun verblijf. Naar buiten gaan was er niet bij.. te warm. En dat voor tropische dieren.

De meest levendige dieren in de dierentuin, leken wel de honden van bezoekers, die gewoon naar binnen mochten (en die ik niet durfde te fotograferen, jammer, want er zaten veel schattige teckeltjes bij) Nouja.. en de otter, maar die zat natuurlijk ook lekker in fris water. Dit hielp overigens niet bij de nijlpaarden.. echt veel beweging zat daar ook niet in. Het tamarinaapje was alert, maar die zagen we ook redelijk vroeg.

Kijk dan, wat een slaapverwekkend plaatje!
 

 Uiteindelijk werden wij vooral moe van ons door deze enorme dierentuin verplaatsen. We hebben helaas niet alles kunnen zien. Maar het was een mooie afsluiter van het bezoek aan Praag.

Clouds

Wolken, daar hadden we iets te veel van, gedurende onze vakantie in Tsjechië. Dat was balen. Toch passen ze wel mooi bij dit landschap. De foto nam ik vanuit de rijdende auto.


donderdag 14 augustus 2014

Gewoon, gebouwen...

Voor de derde keer waren we dit jaar in Tsjechië. Een mooi land. Een groen land.

Wat ik heel bijzonder vind aan het land, is hoe ze hun gebouwen vormgaven. Niet alleen zijn het mooie gebouwen, die getuigen van een rijke cultuur en handel, de gevels werden ook nog eens kunstig beschilderd. Op gladde muren wordt de illusie geschapen, dat ze opgebouwd zijn uit grote stenen. Tussen deze stenen staan geschilderde beelden, die van afstand echt lijken. Soms moest ik eronder gaan staan, om te zien wat echt was en wat niet. Zoals hier, in Cesky Krumlov. (foto genomen in 2007, want dit jaar zijn we daar helaas niet geweest)


Op andere gevels schilderden ze hele geschiedenissen. Plaatselijke oorlogen of religieuze verhalen. Ze staan er niet allemaal meer even helder op, maar het viel me wel op dat veel van deze kunstwerken gedateerd zijn tussen 1900 en 1914. De gebouwen hieronder staan in Prachatice. Alleen rechtsonder is genomen in Plzn. (de bakermat van het pils)

Dit zijn natuurlijk de grote steden en niet alle gebouwen zien er zo uit. Er is ook veel 'vergane glorie'. Bouwvallen, die nog de herinnering dragen van wat ooit was. In dorpjes valt vooral de kleur op. Rijen huisjes naast elkaar, nooit dezelfde kleur. Een vrolijk geheel.

En wat bedoelde de architect met deze dakraampjes? Voor ons waren het ogen, die over de markt van Prachatice uitkeken. Stiekem of tevreden..


(De titel verwijst naar een intern grapje in ons gezin. Ooit kreeg mijn zoon een rondleiding door onze stad. Toen we hem later vroegen wat hij gezien had, was zijn antwoord "gewoon, gebouwen". Die komt regelmatig terug)

Give

Voordat ik met vakantie ga, breng ik altijd een aantal planten naar een vriendin. Het zijn buitenplanten, die met droog weer veel water nodig hebben. Ooit hoop ik dat het bonsai worden, maar voorlopig zijn het plantjes, die niet uit mogen drogen.

Dit jaar vroegen haar zoons of ik wat voor ze mee terug wilde nemen. Natuurlijk wilde ik dat. In Tsjechië was het niet zo moeilijk om erachter te komen, wat typisch van dat land is. Een molletje zie je overal terug.
Vandaar dat ik de heren vandaag deze molletjes gaf.


woensdag 13 augustus 2014

Inside

Terug van weggeweest, weer beginnen met de foto per dag. Eentje uit Praag.

Verplaatsen van ons hotel naar de binnenstad ging vooral met de metro. Een geweldig systeem, zoals ook in andere grote steden. Waar wij de eerste keer even van opkeken, was de enorme lange roltrap in het metrostation.


Wat trouwens grappig was: als je in het midden tussen de roltrappen stond, (bij meer dan 2 werkende roltrappen.. ) leek het net of de mensen die naar boven gingen, voorovergebogen stonden en de dalende mensen achterover hingen. Ik durfde hier geen foto van te nemen.

Leven en hobby komt bij elkaar

Het was even rustig op mijn blog. Wij waren met vakantie en de laptop was geconfisqueerd door mijn dochter. Ook was de wifiverbinding niet altijd zo goed en ach.. we hadden vakantie.

We waren naar Tsjechië, een schitterend land. Mooi groen, merkte een vriendin ooit op, waarmee ze duidelijk maakte dat het weer niet altijd meezit. Als je van zon houdt, tenminste. En dat doen wij.
Heel bijzonder vind ik de bouwstijlen in Tsjechië. Vooral de manier, waarop gebouwen beschilderd zijn. Geweldig.

Drie dagen lang gingen wij naar Praag. Voordat we weggingen, stuurde ik met postcrossing een kaartje naar deze stad. Ik maakte hierop nog de opmerking dat ik me afvroeg of de kaart of ik eerder in de stad zou arriveren. Complimenten aan de post, de kaart was er in 10 dagen, wij kwamen nog weer 6 dagen later.

Wat ik, uiteraard, niet wist, is dat iemand uit Praag op dat moment mijn adres kreeg. Vandaag ontving ik dus een mooie kaart van mijn vakantieplek. Terwijl ik er rondliep, zocht iemand een kaartje voor mij uit, stond misschien zelfs naast mij in een winkel!

Dit kaartje kreeg ik vandaag; de St. Vitus Cathedral. 


Deze foto maakte ik de dag dat het kaartje verstuurd werd, met die kathedraal  in mijn rug.