Vandaag zocht ik wat in een keukenla en kwam erachter dat Momo kennelijk niet de enige muis in huis is. Man heeft nog gezocht (ik ben niet bang voor muizen, maar wilde niet alleen zijn wanneer ze door de woonkamer gingen rennen), maar ze zitten niet in of achter deze kast. We konden ze sowieso verder niet vinden. Gelukkig?
Kennelijk houden de muizen trouwens niet bugles, want de zak zat nog vol. De zakken van de dorito's zijn niet eens aangegeten.
Dag 242 van 365
Oké, een wat slechte foto, want van het beeldscherm, maar een foto per dag is niet het enige dat ik dagelijks doe. Al 952 dagen doe ik een lesje (of meer) Portugees op Duolingo. Af en toe vergeet ik het, of is het ineens zomaar 0.00 uur, en dan bevriest deze dag, gelukkig. Als me dat maar niet twee keer in een week (of twee) gebeurt, kan dat. Helemaal in het begin is me dat bij een reeks van 34 mislukt, helaas. Sindsdien ben ik alerter.
Kan ik nou Portugees? Nou, ik heb een idee van hoe verschillende werkwoorden werken en ik heb een kleine woordenschat, maar om het beter te leren, gaan man en ik binnenkort op Portugese les.
Dag 241 van 365
Vroeger had ik dit plantje in de boekenkast staan. Eigenlijk kocht ik 'm alleen maar uit nostalgie, zonder echt een plek om neer te zetten. Dat werd dus de tuinkamer. Hij blijkt best goed tegen kou te kunnen en te kruipen als hij op de grond komt.
Dag 240 van 365
Dat ik hier niets postte, betekende niet dat ik geen foto's maakte. Ik was alleen te druk om ze te plaatsen. Wat ik dan deed?
Donderdag
Donderdag ging ik na m'n werk naar Noorderzon. Daar bezocht ik een interview met Mensje van Keulen en een soort boektheater (schaamteloze reclame, zoals ze zelf zeiden) van Margôt Ros en Jeroen Kleijne over het boek 'Zeg maar Agaath'.
Dag 239 van 365
Wat doe je in van frustratie af te komen als je het niet weg wil eten? Ik weet niet wat jullie doen, maar ik ga dan graag naar een tuincentrum, plantjes kijken. Nog leuker is ook plantjes kopen.
Niet zo goed te zien, maar we zaten 7 hoog. Er zit een raam achter. Ik durfde Donny niet op de balustrade te zetten.
Lange tijd had ik een abonnement op een wekelijks tijdschrift. Deze kwam op vrijdagmiddag en diezelfde avond ontfermde ik me genoeglijk over m'n leesvoer. Man ging tafeltennissen (vast), kinderen op bed en ik m'n tijdschrift.
Op den duur ontgroeide ik dit tijdschrift wat, maar werd ik fan van de Flow, Happinez (moet je niet te vaak lezen) en meer van die dikkere, maandelijkse tijdschriften. En toen ontdekte ik in 2015 Hebban, meldde me aan voor een leesclub in de stad en herontdekte mijn leespassie. Tijdschriften hadden ineens, pats boem, afgedaan.
Dit jaar heb ik mijn leesuitdaging (readingchallenge) omlaag gezet van 100 naar 78 juist om weer eens wat anders dan boeken te lezen. Of wat andere boeken (ik heb inmiddels al 2 jaar een interessesant kookboek liggen, waar ik in wil lezen, wat ik dus nog steeds niet gedaan heb). Dus toen ik deze tijdschriften in de winkel zag liggen, geloofde ik écht dat ik ze ging lezen.
Ik geloof het nog steeds, maar ben er nog niet echt in begonnen.
Bij bookcrossing kun je je eigen labels maken, maar ook die van anderen gebruiken. Ik vind het af en toe leuk om wat afbeeldingen hiervoor te bedenken. Vandaag weer en idee uitgewerkt. Maar dan zonder Angel, waarschijnlijk. Misschien ook zonder leesbril. Volgens mij had ik van de week nog een item in het hoofd dat erbij kon. Boek, thee en wat nog meer? Chocolade? Daarvoor was het vandaag waarschijnlijk te warm. Misschien dat ik dit idee nog eens probeer, maar dan met een muffin ofzo.
Zoals hieronder kan hij ook nog. De titelkant van de boeken naar voren. Het is bijna een boekgedicht, waarmee je een gedicht maakt door boektitels als regels te gebruiken.
De foto van deze grote paddenstoel maakte ik 's morgens in de vroegte. Vanmiddag lag hij helaas omver. Ik hoop dat het door onhandigheid van een hond gebeurd is.
Dit neemt mijn leidinggevende af en toe mee. Treets! Nostalgie.
En het is voor alle collega's, maar die zijn buiten de deur en ik ben in het gebouw. En élke keer als ik koffie of thee ga halen loop ik erlangs. Ongeveer 1x per (half) uur. Het is moeilijk, maar ik kon eraf blijven.
Vorige week deed ik een fietsrondje van 55 km langs diverse minibiebs en vergat foto's te maken. Gisteren vergat ik de foto per dag helemaal. (schrik! Hoe dan!)
Vandaag besloot ik dat goed te maken. Fietsrondje met fotocollages van diverse minibiebs.
En leuk special plantje, maar voordat je het weet heb je er honderden. De bommenwerper
Dag 225 van 365
Na de fleurige slippers besloot ik bij dezelfde leverancier ook fleurige kleding te kopen. One size fits all. Alleen niet rond mijn borsten. Wél rond de buik, wat mij meer verbaasde. Jammer dus. Vlinders en citroenen gaan terug. De klaprozen met korenbloemen is een regencape, die wél past en helaas waarschijnlijk nog vaak nodig is.
Jammer hè.
Dag 224 van 365
Bij mijn werk zit een vijver. Ik gebruikte de bijna bevroren fontein al een keer voor de #fmsphotoaday in februari 2013. Geen idee dat dat zo lang geleden was. Geen idee ook dat ik die uitdaging bijna 3 jaar heb volgehouden. Zo ontdek je nog eens wat.
Afijn, de vijver dus. Daar zitten vissen in. Koikarpers. Er zitten hele grote tussen!
Rocky lag er vanmiddag ook even in. Toen hij van het muurtje viel, waarop ik hem zette voor de foto. Gelukkig is het langs de kant niet diep en kon ik hem er weer uitvissen.
De ganzen in ons natuurgebied vinden het huidige weer heerlijk. Niet zozeer dat er geen zon schijnt, waarschijnlijk. Zouden ze zich daar druk over maken? Maar door het minder goede weer is het strand bij de plas steeds leeg. Of, er zijn geen mensen. En daar genieten de ganzen van. Niet alleen een heerlijk strand, ook vers gras, dat regelmatig gemaaid wordt. Zijn ze gek op, zo blijkt.
Ik smokkel even vandaag. Ik heb bijna 55 kilometer langs minibiebs gefietst. Sally was de hele weg mee en ik heb nérgens een foto met hem gemaakt! Dus nu staat hij voor een foto van koffie met cake die ik wél maakte.
Zo blij was ik dat ik eindelijk meerdere haarklemmen in verschillende kleuren vond. Bruin en zwart is toch meest gangbaar.
Gaat m'n gele vanavond kapot. Balen hoor
Dag 220 van 365
Geen idee meer van die ik dit kaartje ooit kreeg, maar ik was er zo enthousiast over dat ik hem voor op een schrift plakte. En nieuw schrift vol goede voornemens, toen als dagboek.
Dit schrift houdt iets dergelijks. Nu probeer ik mijn hoofdpijndagboek erin bij te houden en de oefeningen die ik doe. Daarom ligt hij naast m'n bed.
Dag 219 van 365
We hadden weer eens wat oudere bananen, dus ik besloot een havermoutnotenkoek te maken. Klinkt niet logisch, als je het zo leest, maar daar gaan dus bananen door. Heel gezond! En lekker. En zonder honing ook nog vegan. Supersimpel te maken ook.
Dag 218 van 365
Voor wie het ook wil maken:
Recept voor circa 8 tot 10 repen
Tijd: 20 min. + 30 min. in de oven
Benodigdheden:
100 gram noten, ongezouten (zoals hazelnoten, amandelen, cashewnoten)
8 eetlepels havermout
2 bananen (liefst zo rijp mogelijk)
Eventueel een scheutje honing
Bereidingswijze:
Begin met het voorverwarmen van je oven op 200 graden. Hak de noten met een mes wat fijner. Meng de noten met de havermout. Het beste is om rijpe bananen voor dit recept te gebruiken, die kun je namelijk gewoon fijnprakken met een vork (en ze hebben ook meer smaak) en door het noten/havermoutmengsel mengen. Heb je geen rijpe bananen in huis, maal de bananen dan even fijn in een blender/keukenmachine. Meng de noten en havermout met de banaan en voeg eventueel nog een scheutje honing toe. Schep het ‘beslag’ in een ingevette ovenschaal. Strijk vervolgens met een lepel of vork het ‘beslag’ een beetje glad. Zelf heb ik nog wat chocolate chips in het ‘beslag’ geduwd maar je kunt ook kiezen voor bijvoorbeeld wat hele noten, voor een extra bite. Zet de ovenschaal voor ongeveer 30 minuten in de oven. Snijd vervolgens de koek in reepjes en bewaar in aluminiumfolie.’
Tip: ook lekker met geraspte kokos.
Bron: https://www.lekkerensimpel.com/havermout-noten-tussendoortje/
Ik hoef niets meer te zeggen over de zomer die we hebben. Dat doen de blauwe druifjes wel voor me. Voorjaarsbloeiers, die nu aan het uitlopen zijn. Ben benieuwd of ze ook gaan bloeien.
Dag 217 van 365
"Wie kan er nog boeken gebruiken" vroeg een mede-bookcrosser afgelopen week in een groepsapp van, je raadt het al, mede-bookcrossers. Ik altijd wel, was mijn snelle antwoord.
Dus vandaag bracht ze twee grote shoppers vol boeken langs. Mijn minibieb en ik zijn er blij mee. Mijn voorraad dunde uit en bepaalde boeken staan er al lang in. Ik ruil wel eens met andere biebs, maar nu is er weer speling. En variatie!
Het kan niet op met dat winnen van mij. Gisteren vond ik een blijde boodschap in mijn mailbox dat ik een boekenbon gewonnen had op Hebban. Elke week worden er tips gevraagd die passen bij de categorieën van de Hebban Readingchallenge. Eén van deze tips wordt beloond met een boekenbon. Mijn winnende tip was Het Lelietheater van Lulu Wang, voor de categorie 'een boek met een paarse cover'.
Gisterenmiddag bestelde ik gelijk het boek, dat ik eigenlijk vorige week al wilde bestellen maar toen nét iets te duur vond.
Femina van Janina Ramirez. Over vrouwen in de geschiedenis, die gewoon weggeschreven zijn, omdat ze niet in het wereldbeeld van de (mannelijke) geschiedschrijvers pasten. Of vrouwen, die niet als dusdanig herkend werden, want hoe kan een graf nou van een groot krijger én van een vrouw zijn? Gekkigheid. Van sommige vrouwen is vrijwel niets meer terug te vinden in geschriften. Wie weet hoeveel vrouwen echt in de vergetelheid zijn geraakt.
Ik ben erg benieuwd naar dit boek.
Het stapeltje boeken op de achtergrond, vond ik vandaag in m'n minibieb.
Dag 215 van 365
Een tijdje terug maaide een collega van mij, in zijn vrije tijd, het onkruid weg in onze tuin. Omdat hij op het werk vanalles zaait, liet ik hem mijn citrusboompjes zien. Vond hij leuk.
Vandaag vond hij een mandarijnenboompje bij een ondergrondse container. Hij dacht aan mij, of ik hem wilde hebben. Nou, hartstikke leuk. Er zitten zelfs kleine mandarijntjes aan! Ik ben helemaal blij.
Dag 213 van 365
