Herfsttaferelen

Ik zeg altijd dat ik de herfst niets aan vind. Eigenlijk is dat een leugen. Kou, regen en wind kunnen me gestolen worden, en daar is er in deze tijd van het jaar veel van. Maar laten we eerlijk zijn: in de lente ook. (helaas)

De roodgele bomen, met hier en daar een roestbruin exemplaar, de geur van .. ja van wat, daar kan ik enorm van genieten. Bovendien ben ik gek op beukennootjes en tamme kastanjes. Helaas heb ik die eerste dit jaar niet gehad, maar tot mijn vreugde vond ik vorige week (eindelijk) een tamme kastanjeboom in de wijk.

 Helaas was nog slechts één eetbare noot over, toen ik erachter kwam dat ik dagelijks langs deze boom fiets. Aan de lege hulzen in de boom zelf was te zien, dat ik een heleboel gemist had. Volgend jaar beter! Nu ben ik op de hoogte. Bovendien heeft inmiddels mijn lobbyen voor deze eetbare vrucht kennelijk gewerkt; op diverse plekken in de wijk zullen bij herplant van bomen ook tamme kastanjes worden geplaatst. (Jippie!)


Verder genieten
Zojuist was ik even op pad met de hond, dom genoeg vergeten het fototoestel mee te nemen, dus maar foto's gemaakt met de telefoon.

Het echte werk, door de wijk heenlopen, is altijd beter, maar dit geeft wel een impressie: verkleurde bladeren in de bomen en op de grond. Op sommige plekken, zoals op de eerste foto, lijkt het wel of de boom al zijn blad in één keer spontaan laat vallen. De ene dag geniet je nog van de herfstkleuren boven je hoofd, de volgende dag loop je over een veelkleurig tapijt.

Zo wandelend in het zonnetje zou je bijna vergeten dat je vingers langzaam afkoelen, vanaf de vingertoppen. Daar kom ik dan thuis weer achter, wanneer ik mijn handen dankbaar om een beker thee vouw.