Mijn dagelijkse foto of project

Wat wil ik? Fotograferen en schrijven!
Een tijdje deed ik dit met veel plezier op de website van mijn werkgever maar hiervoor was helaas geen vacatureruimte. Toen besloot ik dan maar een eigen blog te beginnen. Gewoon voor mijn lol.

Een tijdje heb ik door FMSphotoaday dagelijks foto's geplaatst. De Australische Chantelle Ellen plaatst elke maand een lijstje op internet, met opdrachten voor elke dag. Op een gegeven moment lukte me dat niet meer. Nu plaats ik gewoon foto's, wanneer het zo uitkomt. Over het algemeen gemaakt met de mobiele telefoon, want dat gaat sneller.

Daarnaast vul ik aan met kaarten, die ik stuur of ontvang via Postcrossing, een ansichtkaarten-uitwisseling met mensen over de hele wereld. Op mijn twee andere blogs schrijf ik over mijn leven en het lezen van boeken.

Alle foto's op het blog zijn van mij, tenzij anders vermeldt. Niet zomaar door anderen te gebruiken dus!


vrijdag 4 september 2015

My passion

Ik heb niet echt een passie en dat vind ik wel eens jammer. 'Goeroe's' zeggen ook graag, als je niet weet wat je wilt worden "volg je passie!!!!" (ja, met die uitroeptekens) maar dat is best lastig, als je geen echte passie hebt.

Een passie is voor mij iets, waarvoor je helemaal wilt gaan. Waarvan je je voor kunt stellen dat je het 24/7 doet, of toch minstens met liefde 10/5. Zoiets heb ik niet. Vroeger tekende ik graag, maar een kunstacademie leek me niets. Ik was lekker bezig met plantjes, maar de hogere tuinbouwschool viel tegen (misschien had naar de middelbare moeten gaan, bedacht ik te laat). Ik heb me lange tijd bezig gehouden met bonsai, maar doordat ik nog zoveel andere leuke dingen te doen heb, vergat ik ze wel eens water te geven, wat voor een bonsai toch best belangrijk is. Fotograferen houd ik alleen maar dagelijks vol, doordat ik met de 'challenge' van Fat Mum Slim meedoe.

Afgelopen weken heb ik me weer eens wat meer in de tuin vermaakt. We hebben iemand laten komen, om het onkruid tussen de tegels te verwijderen en ineens was de tuin weer leuk. Een plek voor ontspanning en niet een grote klus. In Portugal was mijn bonsaihobby alweer een beetje ontwaakt, bij het zien van al die prachtige bomen. Een aantal kleine zaailingen nam ik mee naar huis. In tegenstelling tot vorige keren dat ik dat deed, overleefden ze. Eén boompje, juist diegene met de grootste wortelkluit dus wat mij betreft met de grootste overlevingskans, werd helemaal bruin. Weggooien wilde ik nog even niet, en daarvoor ben ik beloond. Deze week ontdekte ik uitlopertjes, onderaan bij de stam. Eerst 2, een paar dagen later (heel snel dus) een derde. Ik was gepassioneerd blij. Heb het iedereen, of ze het wilden horen of niet (en de meesten zullen tot die laatste categorie behoord hebben), in de buurt verteld en laten zien als mogelijk.

De foto stelt natuurlijk niet veel voor, maar hier was ik dus zo blij om.


Dit is het hele boompje. Naast deze zijn er nog 3 kurkeigen meegekomen, waarvan nog 1 het heeft overleefd. Ook vond ik een zaailing van een olijf. 


Nadat ik had gejuicht over de uitlopertjes nam ik deze granaatappel, die de droogte al diverse overleefd heeft, onder handen. Sinds 1996 heb ik dit exemplaar, volgens mij. De laatste 10 jaar is hij niet echt gegroeid. Na deze snoei is het de bedoeling dat hij toch meer opgaand wordt, in plaats van dat knotwilguiterlijk. De groene blaadjes in het midden zou dan de stam moeten worden.


Deze passie lijkt weer even ontbloeit.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten