World Press Photo

Vandaag ging ik met mijn zoon naar het Clear Fotofestival in Groningen, waar de tentoonstelling van de World Press Photo hangt. (hing)

Indrukwekkend. Veel oorlog, logisch, als het over persfotografie gaat. Trieste beelden, indringende beelden. Ook bij de wat lichtere onderwerpen als sport; basketballende vrouwen in Somalië. Zij lopen het risico een rechterhand of -voet te verliezen, als door bepaalde groeperingen ontdekt wordt dat ze sporten. Dus zorgt de regering voor bewaking rond hun plek van sport en verstoppen zij hun basketballen diep onderin hun tassen, wanneer ze over straat gaan.

En kleinere 'oorlogen': een vrouw, mishandeld, opgesloten door haar man, wilde scheiden. Hij giet zoutzuur over haar gezicht, om haar 'gezichtsloos' achter te laten. Gruwelijk.

Een ontroerend plaatje, van een lezende vrouw op een vuilstortplaats. Zij zoekt daar naar waren en kan ervan genieten om af en toe te rusten met een boek of tijdschrift, die ze tijdens het zoeken vindt. Alleen dat plaatje, op foto en in mijn hoofd, maakt haar een bijzonder mens. Een mens, die je in een bibliotheek neer zou willen en moeten zetten.Verderop nog foto's van Vietnamese homoseksuelen. De regering wil het homohuwelijk legaliseren, de bevolking is tegen.

 Op de folder is een foto van een bijzondere sport in India te zien: na de rijstoogst voor de mannen, op blote voeten rennen ze mee met stieren, die met touwen (door hun neus onder andere) aan elkaar vast zitten. De mannen houden de staarten van deze stieren vast. Een mooi beeld, maar ook een gruwelijk beeld als je naar de dieren kijkt.

Het festival liet mij ook kennismaken met een 'fotografiemarathon'. Op één dag ging een groep Groningse fotografen de stad in en kregen om het uur een nieuwe opdracht. Dat lijkt me wel leuk om ook eens aan mee te doen.

Het was de laatste dag dat deze foto's van de World Press Photo in Groningen hingen. Ik vind het toch altijd weer een aanrader. Zoon en ik gingen na de tentoonstelling even ergens wat drinken. Praten over de beelden, die bij ons allebei hard binnenkwamen. Maar wat er toch mooi of indringend aan was. Wat brengt ons volgend jaar weer naar de A-kerk. Want gaan doen we vast weer.