Het riviertje de Var stroomde in het dal langs onze camping. De bedding doet vermoeden dat het in andere jaargetijden een echte rivier kan zijn, maar nu leken we naar de overkant te kunnen lopen, ware het niet dat dit met al die stenen vast erg lastig is. Na vijf maanden droogte was er van de Var weinig over.
We waren niet de eersten, die stenen stapelden. Verderop stond een heel woud van gestapelde stenen. Wij waren wel de enigen bij deze plek, zo vlak bij het water. Waarschijnlijk zullen onze stapels ook het eerste wegspoelen, zijn ze nu al weg.
Ik vraag me af of de Var altijd zo droog is geweest in de zomer. Verderop ligt het plaatsje Entrevoux. Hier heeft lijkt de rivier de bedding beter te vullen. Vroeger, toen Entrevoux een nederzetting van formaat was, zal het een belangrijke levensader zijn geweest, schat ik in, die het plaatsje bovendien beschermde tegen indringers. De Var, zoals wij hem zien, kan voor vijanden geen obstakel zijn geweest.
Rijdend richting Nice, reden we lange stukken langs de Var, soms staken we 'm over. Een brede droge bedding, bedekt met witte steen. Ontwortelde bomen langs de kanten doen een ander beeld vermoeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten