"Kaartjes", was haar prompte antwoord.
Raar genoeg had ik daar zelf niet aan gedacht, hoewel ik inderdaad overal waar we zijn kijk naar kaartjes voor postcrossing. Voor mezelf had ik meer gedacht in de richting van boeken of dat ik er moeite voor doe om de foto's per dan zoveel mogelijk te laten gaan over mezelf, mijn dag, Groningen of Nederland. Gewoon, om de rest van de wereld een beeld te geven.
Dus, ik ging de stad in en zou op de terugweg langs een molen fietsen voor een mooi, Nederlands, plaatje. En toch kocht ik kaartjes. Kaartjes van boeken, kinderen in klederdacht, Nederland en vooral Groningen. Een obsessie wil ik het nog steeds niet noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten