Ik begin, uiteraard zou ik zeggen, bij kleding die ik leuk vind en graag zou hebben. Een begin, zoals bij iedereen, denk ik. Al snel haak ik af. Enigszins teleurgesteld pas ik de zoektocht aan, door vooral te schiften op kleuren. Zo draag ik geen blauw (alleen als spijkerbroek of -jasje), liever geen wit (dat blijft namelijk niet wit in mijn was en uiteraard komt juist dáár die tomatensaus op) en geen pasteltinten, omdat die me bleek maken.
Heb ik kleuren gevonden, die mij wel aanspreken, dan komt het moeilijkst. Het pijnpunt van het zoeken naar kleding: het materiaal. Ik kan namelijk alléén tegen katoen. En laat dat er nou vrijwel niet zijn. En het klinkt best wel makkelijk, zeker in de zomer, katoenen kleding kopen. Maar dat is het dus niet. Kennelijk is het erg lastig om kleding zonder polyester te maken. Geen idee waarom. Ik weet dat de meeste kleding mooier blijft, met wat kunststof erin verwerkt, maar juist zomers wil je toch vooral fijn koel materiaal, lijkt me. Katoen dus. Of linnen, maar dat zie ik bijna helemaal niet meer. Koop ik ook liever niet, want dat kreukt enorm. Nog een voordeel van kunststof, natuurlijk.
Mijn laatste probleem is vooral mijn eigen schuld. Ik heb wat vetrandjes zitten, op plekken, waar ik graag m'n kleding wat losser heb. En zo haken ook daar weer items af.
Met een beetje geluk kom ik uiteindelijk de winkel uit, met producten die ik het minst lelijk vind. Mijn smaak pas ik gaandeweg maar aan, aan wat er aan keuzemogelijkheid overblijft. Gelukkig vond ik vandaag wel een zwart spijkerjasje. Daar was ik al jaren naar op zoek. Was het toch nog een geslaagde middag. Tot de winter ben ik weer zo'n beetje klaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten