Genieten op zondag

Ik kan er heerlijk van genieten, even alleen weg.. en ook van een museum. Dat was dus dubbel genieten gisteren.

In het Groninger Museum zijn op dit moment een aantal tentoonstellingen, die ik wel graag wilde zien. De Collectie Veendorp en Natural Beauty horen daarbij. Terwijl ik er rondliep werd het me weer duidelijk: ik houd van figuratieve kunst. Kunst waarvan je gelijk kunt zien wat het is.

De Collectie Veendorp is een privéverzameling van de heer Veendorp van vooral Nederlandse kunstenaars van eind 19e en begin 20e eeuw. Veel landschappen zijn te zien. Daar houd ik van. Vooral van de schilderijen van de schilder Willem Bastiaan Tholen genoot ik. Die man schilderde in de stad wat ik graag fotografeer: doorkijkjes. Het uitzicht uit het raam van zijn atelier sprak mij aan. Zo'n uitzicht, met al die rode daken, de zon erop, wil ik zo vaak op foto vastleggen, maar dan heb ik net m'n fototoestel niet bij me of het licht valt net niet goed. Zoiets is met schilderen natuurlijk te manipuleren. Wat zal deze man het overigens koud gehad hebben 's winters op z'n zolderkamer met alleen houten wanden.

De donkere stillevens van met brede streken geschilderde bloemen van Floris Vester konden mij niet erg boeien, hoewel ze knap geschilderd waren. De diversiteit van landschappen dus wel. Ik heb lange tijd twee molens staan vergelijken. Ze leken hetzelfde, de één had de titel "Polderlandschap" terwijl de ander "Rivierenlandschap" genoemd werd. En ik zag dezelfde molen, hetzelfde water, op de achtergrond verschillen, maar was dat schilderlijke vrijheid?

Uit verschillende landen hingen er schilderijen met voorstellingen uit het boeren leven. Hoewel heel verschillend, leken ze opvallend veel op elkaar.

Door het bekijken van etsen realiseerde ik me wat een monnikenwerk dat is.

Nou zijn etsen misschien een soort voorlopers van de fotografie, met als voordeel dat je er meerder af kunt drukken, maar ál die kleine stipjes en streepjes, die nodig zijn om het landschap hiernaast te maken. Ik zou  haast zeggen "dat gun je niemand" maar er zijn dus mensen, die dit vrijwillig doen. Opmerkelijk!
Helaas ben ik vergeten de naam van de kunstenaar te fotograferen. Er hangen bijzonder mooie exemplaren.

Fijn trouwens, dat je mag fotograferen in musea. Niet dat ik de neiging heb om foto's te maken en afdrukken op te hangen in de woonkamer. Daar is in de eerste plaats het licht al niet goed genoeg voor. Maar wel omdat je op zo'n manier thuis de bijzondere stukken nog eens terug kunt zien. Anders was ik nu bepaalde schilderijen allang vergeten.
Het Groninger Museum heeft daar ook nog de GMcollector voor. Een chip in een plaatje. Bij bepaalde kunstwerken zit een kastje in de buurt, waar je deze chip voorhoudt. Elders kun je dan op internet deze kunstwerken weer bekijken. Helaas kan dit maar met een beperkt aantal kunstwerken en net niet altijd diegene, die ik het mooist vind.

De tentoonstelling Natural Beauty bestaat ook uit landschappen en stillevens, nu een verzameling van de heer G. Rau. Hier zijn meer schilderijen uit de 17e eeuw. (stond erbij, ik zie die verschillen nog niet) Bij het zien van sommige stillevens, begon ik me wel af te vragen hoe ateliers vroeger geroken hebben. Hoelang zou een schilder gedaan hebben over het schilderen van 'Jachtbuit', bestaande uit een dode fazant? Te oordelen naar het schilderij 'Uitslaande brand op een kasteel' konden de schilders ook goed uit herinnering schilderen. Kan me niet voorstellen dat maken van het schilderij net zo snel ging als het uitbranden van het kasteel. Ging dat ook op voor de jachtbuit? Ik hoop het maar.

De bloemenstillevens vond ik mooier dan van Vester, maar nog steeds niet mijn ding. Toch vroeg ik me bij dit stilleven van Jean-Michel Picart af, waar het licht vandaan komt. Het lijkt wel een schijnwerper, maar die was er in 1634 natuurlijk nog niet. Bij een kunstprogramma op tv werd een keer opgemerkt, bij bepaalde bloemenvazen, dat de bloemen bij elkaar in de vaas normaliter niet tegelijkertijd bloeien. Ook hier uit herinnering dus? Of van schets. Grappig dat zoiets me in eerste instantie niet eens opvalt. Door zo'n programma ga ik dan tochnaar details van de schilderijen kijken, die ik anders niet zou zien. Een schilderij van Frans Snijders 'Vrouwelijke buste in een krans van vruchten' sprak me totaal niet aan, maar de vechtende vogeltjes op de voorgrond en het eekhoorntje bovenin de krans zijn wel leuke details. Waaruit voor mij bleek dat ook een schilderij, dat ik in eerste instantie niet zo nodig hoef te zien, wél het bekijken waard is.


Helaas heb ik lang niet alles kunnen bekijken in het museum. De tentoonstelling 'Verdronken land is vruchtbaar' heb ik niet eens van afstand gezien. Wel heb ik nog werken van De Ploeg bekeken. Vooral leuk, omdat de omgeving herkenbaar is, niet altijd mijn smaak. Nu ik een museum jaarkaart heb aangeschaft, kan ik makkelijk vaker even het museum in en één of twee tentoonstellingen bezichtigen. Snel weer doen dus! Tijd nemen voor mezelf en iets doen wat ik leuk vind.