Old school

Tegenwoordig staat hij op mijn bureau. Met een beetje geluk krijg ik een goede zender van de radio en luister ge-ruis-loos naar muziek. Meestal heb ik dat geluk niet. De antenne is gebroken, bandjes heb ik niet meer de cd-speler, die er een tijdje op aangesloten was, is alláng buiten gebruik. Stilzwijgend staat hij daar, mijn herinnering aan andere tijden.

Vijfentwintig jaar terug kreeg ik deze 'gettoblaster' via een ruilhandeltje met een collega. Dolblij was ik. Door de optie van twee cassettebandjes ineens veel langer muziek afspelen. Bandjes kopiëren! Wat een luxe, wat een rijkdom!

De techniek stond niet stil en de cd deed zijn intrede. Ik had helaas geen geld voor een mooie cd-speler, die paste bij de derdehands stereotoren, die ik inmiddels ook al bezat. Een cd-walkman werd aangeschaft, met kabeltje, zodat de cd's ook via de luidsprekers kon.

Verder voortschrijdende techniek en levensinvulling, samenwonen, maakten dat mijn gettoblaster van een welverdiende eerste plek naar een plank onderin de kast verhuisde. Een vaste werkplek zette hem weer op een wat hoger niveau. Jammer genoeg doen de bandjes het niet meer, kaalgedraaid, kapot en weg. Afhankelijk van grillige geluidsgolven van de radio staat mijn stuk geschiedenis me bij tijdens de saaiere klusjes op het werk. Enveloppen invouwen, bijvoorbeeld. Ik ben geen type die de hele dag het geluid van de radio om het hoofd kan verdragen.

Maar wat issie mooi he.