Gecertificeerd

Een jaar terug schreef ik erover: ik mocht een cursus gaan volgen. Ik koos voor het schrijven van Columns en Blogs. Twee weken later volgde de eerste les. Een nieuwe pagina, heel spannend.

Vorige week woensdag, ruim een jaar later, sloot ik de cursus af. Het was een fijne cursus, maar zeker in het begin niet wat ik verwachtte. Zo gingen de eerste vier modules wel over schrijven, maar niet over columns en/of blogs. Meer over schrijven in het algemeen en fictie in het bijzonder. Dat was nieuw, dat was anders. Dat is ook niet wat ik ambieer, weet ik nu, hoewel ik wél leuke dingen heb geschreven waar ik misschien nog eens wat mee wil doen. Als ik echt niet weet wat, gooi ik ze op dit blog.

Een wijsheid van Godfried Bomans kwam regelmatig langs: 'schrijven is schrappen'. In de eerste opzet overschreed ik namelijk met grote regelmaat het maximaal toegestane aantal woorden. Dan kijk je kritisch wat weg kan en hoe er ook geformuleerd kan worden. Iets wat je met eigen werk en blog eigenlijk nooit doet.

De laatste twee modules gingen alleen maar over columns en blogs.  Hier, op deze pagina, is er verder weinig van de cursus terug te vinden. Ik startte een aparte blog over leven met pijn. Want dat doe ik op dagelijkse basis. Het voelde eng en raar en kwetsbaar om dat met de wereld te delen, want meestal wil ik het er niet over hebben. Laat mij maar schuiven, mijn ding doen, en dat dat niet altijd even makkelijk gaat, is mijn probleem. Het schrijven hierover bleek minder moeilijk dan gedacht. Het is niet altijd kommer en kwel, gelukkig. Inmiddels gaat het ook over wat mij opvalt in de media op het gebied van gezondheid en hoe zich dat verhoudt tot mijn leven en de pijn.

Maar nu ben ik dus klaar. Gecertificeerd Columniste en Blogster. Het voelt raar. Leeg ook, want ineens hoef ik niets meer. Schrijf ik nu anders, leuker of beter dan een jaar terug? Ik zie het zelf niet. Natuurlijk ben ik voor een blog als dit wat kritischer (en ik kan gevoelsmatig de toon niet treffen) Het gaat ook makkelijker  wanneer een onderwerp mij pakt of raakt. Heel anders dan wanneer ik 'weer eens wat moet', maar ik ben wel op mezelf aangewezen voor deadlines, onderwerpen en maximaal aantal woorden. Gelukkig is de fotografie er nog, wat ik hier blijf publiceren. En misschien dat ik ooit de blogs samenvoeg.

Ondertussen ben ik aan het kijken wat ik volgend jaar voor cursus kan gaan doen, want weer leren voelde erg goed.